Refrein:
Wanneer de klokken luiden in ’t dorpje aan de zee
Dan treurt een vissersmeisje weemoedig met ze mee
Ze denkt aan haar geliefde, die nooit terug meer kwam
Dezelfde klokken klonken, terwijl hij afscheid nam
Wanneer de klokken luiden in ’t dorpje aan de zee
Dan treurt een vissersmeisje weemoedig met ze mee
Eens op een stormnacht keerde een visser nimmer terug van de zee
Loeiende stormen, woedende golven beukten het scheepje in twee
Kort voor hij vertrok kuste hij nog innig z’n schat
Nooit ziet ze hem meer, nimmer keert weer wat zij bezat
Refrein
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.