Schrijver: M. Degen Componist: Louis Noiret (7 juni 1896 - 24 april 1968) Met dank aan J.W. van der Heiden voor het insturen van de tekst
De mooiste dagen van de maand
voor ieder en soldaat,
dat zijn de twee maal twee
waarop hij met ‘permissie’ gaat.
Dan gaat hij opgewekt naar huis
hangt flink de branie uit,
en iedereen bewondert dan
zijn bruingebrande snuit.
[Refrein:]
We gaan weer met verlof
dus laten we niet treuren,
we gaan weer met verlof
er kan ons niks gebeuren.
We gaan weer met verlof
vaarwel dus rats en kuch,
en als de tijd verstreken is
gaan we weer vlug terug.
De heele buurt die kijkt je dan
vol trots bewond’rend aan,
omdat je voor het Vaderland
steeds op de bres blijft staan.
En naast je in parade-pas?
loopt trotsch gelijk een pauw,
je meisje innig lachend of
je kinderen en je vrouw.
’t Is even vreemd, wanneer je thuis
niet één commando hoort
En geen reveille, die je steeds
weer bij je droomen stoort.
Maar wat je toch wel even mist
dat is je kameraad,
je ‘slaapie’ droomend dat ie vecht
en jou een oog dicht slaat.
Is het verlof verstreken
dan gaan we met frisschen moed
weer naar ons onderdeel terug
en alles is weer goed.
We hebben nu de zekerheid
’t is dik in orde thuis,
nog zooveel kuchies eten wij
dan gaan we weer naar huis
