
’n Schip vertrekt, zoals zovele schepen
maar juist dat ene schip kijk ik het langste na
De rozen hier, die gaan hun kleur verliezen
maar bloeien weer wanneer ik eenmaal naast je sta
[Refrein:]
Witte rozen uit Athen’
bloeien als je t’rug zal komen
bloeien bij ons wiederseh’n
Witte rozen uit Athen’
witte rozen wachten hier
bij die kleine vissershaven
wachten op ons wiederseh’n
Witte rozen uit Athen’
Daar in dat land, voel jij je vaak zo eenzaam
Je bent ’n vreemde, ver verwijderd van z’n huis
Daarom stuur ik je rozen uit Athene
En deze bloemen zijn een kleine groet van thuis
[Refrein]