Met dank aan Loes Luca voor het insturen van de tekst
Zij had van die aardige schoentjes gezien Van peau de suède leder en lak En als ze voorbij kwam die aardige Sien Dan tuurde zij steeds naar die hak Ze was maar een schooister Ze kwam uit een steeg Droeg slordige kleren, geen hoed Haar portemonnaie was versleten en leeg Voor ’t bedelen bezat zij geen moed
Eens toen zij aandachtig die schoentjes bekeek Sloop er stiekem een heertje nabij Hij zag om zijn neus wat vervallen en bleek En hij gaf haar een por en hij zei: ‘Als jij met me meegaat jou aardige meid Dan krijg jij van mij voor een zoen Die aardige schoentjes waar de glans zo op ligt En je hoeft er haast niks voor te doen.’
Des ’s morgens om vijf uur ontbrak haar een plooi In het haar zat verwelkt nog een roos Zij had van die aardige schoentjes gedroomd Die zaten in een klein witte doos Maar ach na een jaartje, de lak ging er af De hak was versleten en scheef Vervloekte zij de vent die de schoentjes haar gaf Op de plek waar zij stil lag en beeft
Eens toen zij aandachtig die schoentjes bekeek Vol modder versleten en vuil En toen op het kind keek wat schreiend daar lag Wat ze kreeg voor de schoentjes in ruil Dan kwamen er tranen, ja tranen zo veel Op peau de suède leder en lak Zodat ze weer zouden gaan glanzen op nieuw Net als zij ze nieuw kreeg uit ’t pak
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
