Zusje ging eens naar het veld toe, Waar ze bloemen plukken wou. Plukken wou ze alle bloemen, In de kleuren rood en blauw. Maar die mooie bloemen riepen, Laat ons leven pluk ons niet. Laat ons leven riepen alle bloemen, Laat ons leven doe ons geen verdriet.
Zusje stond toen heel verlegen En ze sprak op zachte toon: ‘Ik zou zo graag die bloemen plukken, Want ze zijn zo wonderschoon. Ik zou ze aan mijn moeder geven, Op haar verjaardag morgen vroeg.’ ‘Pluk ons, pluk ons’ riepen alle bloemen, ‘Want voor je moeder pluk je nooit genoeg!’
