Home / Nostalgie / Chocolademerken / De wereld van Tjoklat en chocola

De wereld van Tjoklat en chocola

Tjoklat startte de productie van chocolade in 1902 in Amsterdam. De hoofdstad kende toen al een paar grote chocoladefabrieken van naam, zoals Kwatta. De grondlegger van de Tjoklatfabriek was de heer Sickesz.

Omdat de cacaobonnen voor de bereiding van de chocolade uit het voormalig Nederlands Indië werden aangevoerd, vond directeur Sickesz dat Tjoklat een exotische dame als uithangbord moest hebben. Hij vroeg een goede vriendin van hem, de Engelse Mady Townsend, daarvoor model te staan. Officieel wordt gezegd dat Mady door schilder en tekenaar Jannes de Vries, lid van de Groningse schildersgroep De Ploeg, de tekening heeft gemaakt van de Javaanse dame.

Maar de werkelijkheid is anders. De tekening werd gemaakt door de in Oosterhesselen, (gemeente Drenthe) geboren schilder Berend Hoving. Hij kreeg van De Vries de opdracht om een tekening te maken van Mady Townsend als Javaanse dienster. De tekening werd vervolgens onder de naam van De Vries aan de directie van de Tjoklatfabriek aangeboden.

Deze blikvanger werd gebruikt om de aandacht vestigen op de doos met heerlijke Tjoklat repen. Hij moest worden gevouwen en tussen de laatste rij repen in de doos worden geplaatst.

Tjoklat Sagen

Het album ‘Tjoklat Sagen’ heeft 43 verhalen, ook wel ‘sagen’. De tekeningen in het boek zijn van F. van Bemmel. Op het omslag staat het bekende Tjoklatbeeld van de zittende vrouw met de schaal cacaovruchten. Dit boek werd gedrukt bij drukkerij de Spaarnestad te Haarlem. Voor dit boek moesten de bladdelen met de verhalen worden verzameld door het sparen van het Tjoklat vrouwtje. De merkjes stonden op de wikkels van de verpakking van de chocoladerepen. In deze tijd, en nog steeds was het sparen van merkjes van producten voor allerlei hebbedingetjes een gebruikelijke reclame uiting. Zo ook bij Verkade, Haust, Hille, Douwe Egberts en veel andere firma’s waar je kon sparen voor deze albums met verhalen en wetenswaardigheden.
Het bijzondere van de Tjoklat spaaractie was dat niet de platen maar de teksten gespaard moesten worden om het album ten volle te kunnen genieten. Tjoklat beoogde hiermee de kennis van ‘onze’ Oost en in het bijzonder van ’den volksaard der bewoners’ in ruime mate te verspreiden.