Luigina Lollobrigida, zoals haar volledige naam luidt, werd bekend als Gina Lollobrigida. Ze was actrice in bekende Hollywoodfilms. Ze werd als Italiaanse/Europese tegenpool beschouwd van haar tijdgenoot, de Amerikaanse actrice Marilyn Monroe.

Gina werd op 4 juli 1927 geboren in het Italiaanse bergdorpje Subacio. Ze was de tweede van vier dochters van haar vader meubelmaker Giovanni en haar moeder Guiseppina Lollobrigida. Haar oudere zus is Giuliana en na haar kwamen nog twee zussen Maria en Fernanda. Toen ze drie jaar oud was werd Gina uitgeroepen tot mooiste kleuter van Italië.

Haar jeugd
Later zei ze over haar kindertijd dat die niet erg gelukkig was. “Ik herinner me de oorlog, de soldaten en het verwoeste huis. Ik had geen speelgoed, want we waren niet rijk.” Na de Tweede Wereldoorlog verhuisde de familie in 1945 naar Rome. Op 18 jarige leeftijd ontdekte Gina haar talent voor tekenen en schilderen. Voor de in Rome gelegerde Amerikaanse soldaten maakte zij portretten waarmee ze wat geld verdiende. Dat geld leverde ze bij haar moeder in, zodat ze het financieel iets gemakkelijker hadden. Haar zusjes Giuliana, Maria en Fernanda hadden werk gekregen als figuranten in de filmindustrie. Gina kreeg in 1946 een studiebeurs om beeldhouwen en schilderen te leren. Daarnaast nam zij lessen om operazangeres te worden. Haar filmdebuut kwam ook in 1946 met de film Aquila nera van Riccardo Freda. Ze kreeg ook een klein rolletje in datzelfde jaar in de film ‘Lucia di Lammermoor’ (waarvoor ze overigens geen naamsvermelding op de titelrol kreeg).

In haar jeugd deed ze wat modellenwerk en deed ze met succes mee aan verschillende schoonheidswedstrijden. In 1947 werd zij door de Italiaanse filmregisseur Mario Costa op straat aangesproken en kreeg zij een rolletje in de film L’elisir d’amore en wat later kreeg ze een grotere rol in de operafilm I Pagliacci.

Fotoromans waren in Italië in die tijd zeer geliefd en ook daarvoor stond Gina model. Haar artiestennaam was toen Gina Loris.

In 1947 deed ze mee aan de Miss Italië verkiezingen (zie afbeelding links, zij is nummer 27) en werd daar derde. De eerste plaats viel ten deel aan Lucia Bosé en de tweede plaats aan Gianna Maria Canale. Zij beiden werden actrices, die echter nooit het succes van Gina zouden bereiken.

Italiaanse films
Gina begon steeds meer op te treden in Italiaanse films. Het gerucht gaat dat de excentrieke en invloedrijke miljonair Howard Hughes (afbeelding rechts) haar naar Hollywood liet overvliegen, nadat hij een van haar films gezien had. Omdat ze geen langdurig contract kreeg aangeboden keerde ze naar Italië terug. Daar speelde ze in 1948 in twee films onder regie van Mario Costa.

Privé
Op 4 januari 1949 trouwde ze, gekleed in skikleding, met de Joegoslavische dokter Milko Skofic in het skioord Terminillo. Haar moeder had haar eens gezegd: “Kind, als je ooit trouwt zijn er maar twee mannen die tellen: een dokter of een advocaat. Dan ben je goed verzorgd.” Het paar vestigde zich in de buurt van Rome. Milko werkte aanvankelijk als arts, maar al snel werd hij haar manager. Op 28 juli 1957 werd hun zoon Milko Jr. geboren. In 1971, na een huwelijk van 22 jaar, scheidden ze.

Het gerucht gaat dat vele affaires had met onder andere de komiek Jerry Lewis, Yul Brynner en de pionier van de harttransplantatie Dr. Christian Barnard. In april 2000 vertelde ze aan het tijdschrift Parade: “Ik had veel geliefdes en ik heb nog steeds romances. Ik ben vreselijk verwend. Mijn hele leven lang had ik te veel bewonderaars. Maar, met uitzondering van mijn echtgenoot Milko Skofic, heeft God me gered van veel slechte huwelijken.” Eind 2006 verloofde ze zich nog met de Spanjaard Javier Rigau, die 34 jaar jonger was en waar ze al 22 jaar een relatie mee had. Over het ontstaan van hun liefde zei ze: “We ontmoetten elkaar in Montecarlo toen ik 57 en Javier 23 was. Het was gewoon passie, de liefde kwam later.” De oud-actrice heeft altijd een zwak voor jongere mannen gehad. Door de enorme druk van de (vooral Italiaanse) media werd hun huwelijk dat in december 2006 zou plaatsvinden afgeblazen.

Hollywood
Haar optredens in Italiaanse films brachten haar onder de aandacht van Hollywood. Gina Lollobrigida was het eerste sekssymbool van na de Tweede Wereldoorlog. Met haar voluptueuze vormen en intelligente sensualiteit had ze Europa veroverd. Nu was Hollywood en de rest van de wereld aan de beurt.

In 1953 maakte ze haar eerste Amerikaans film ‘Beat the Devil’. Dat resulteerde in een aantal romantische komedies, die door sommige filmcritici als van mindere kwaliteit worden beschouwd, maar die wel aan haar populariteit bij het grote publiek bijdroegen. In Italië had ze de bijnaam La Lollo. Haar kapsel was krullerig en kort en er bestaat in Italië een krulsla ‘Lollo’ die naar haar genoemd is. De Fransen voegden zelfs een woord toe aan hun vocabulaire ‘lollobrigidienne’, wat zoiets betekent als volslanke vrouw. Haar naam en faam in de wereld namen steeds verder toe. In 1955 maakte ze de film La Donna Più Bella del Mondo, oftewel ‘De mooiste vrouw van de wereld’ en dat werd haar bijnaam.

Een aantal andere van haar films zijn Trapeze (1956), met als tegenspeler Burt Lancaster en uit hetzelfde jaar The Hunchback of Notre Dame. In 1959 schitterde ze naast Frank Sinatra in Never So Few. Het gerucht gaat dat ze ook een affaire had met Sinatra. In 1961 maakte ze een van haar populairste films Come September met als tegenspeler Rock Hudson, waarvoor ze een Golden Globe won. Met hem maakte ze ook Strange Bedfellows in 1965. In 1966 maakte ze met Alec Guinness Hotel Paradiso en in 1968 maakte ze Buena Sera, Mrs. Campbell met Shelley Winters, Phil Silver en Telly Savalas.

Dat Gina Lollobrigida ook in Nederland zeer populair was blijkt wel uit het liedje dat Tony Bass in de jaren zestig over haar maakte en dat wekenlang in de Top 10 stond:

Fotograaf
Begin zeventiger jaren begon haar filmcarrière wat te tanen. Ze verscheen alleen nog maar in een aantal producties die matig door de critici en het publiek ontvangen werden.

In die tijd was ze begonnen aan wat een succesvolle carrière als fotojournalist zou worden. Ze fotografeerde onder andere Paul Newman, Salvador Dalí en het Duitse nationale voetbalteam. Ze stak de internationale pers de loef af door een exclusief interview met Fidel Castro (er werd gefluisterd dat ze ook met hem een verhouding had). In 1973 werd een collectie van haar werk gepubliceerd in Italia Mia. Het werd een verkoopsucces in Europa.

Om te vermijden dat ze bij het reizen door Italië voor het maken van foto’s zou worden herkend kleedde ze zich volgens tienermode uit de negentiger jaren. Maar de arbeiders van de Fiat fabriek in Turijn en van de Monafalcone scheepswerf herkenden haar onmiddellijk, waardoor het hele productieproces stil kwam te liggen.

Naast haar goede naam als fotografe bouwde ze ook een naam op als beeldhouwster verder toe.

Jaren 80 tot 2023
In 1984 keerde ze terug op de Amerikaanse televisie met een rol in de serie Falcon Crest. In de negentiger jaren speelde ze nog wat rollen in films.

Vanaf 1997 trok ze zich geheel terug uit de glamourwereld. In 1999 deed ze nog een gooi om één van de 87 Italiaanse zetels in het Europese Parlement te veroveren, echter zonder succes. Daarnaast was ze nog directeur bij verschillende mode en cosmetica bedrijven.

Gina heeft ook werk gedaan voor de UNESCO, UNICEF en Artsen Zonder Grenzen en is ambassadeur voor de Food and Agriculture Organisation (FAO). Voor dit liefdadigheidswerk kreeg ze vele onderscheidingen.

Gina woonde een tijd in Rome en overleed op 16 januari 2023.