Peugeot 404

Typisch Frans

Wat Citroën was voor de intellectuelen, was Peugeot destijds voor de notabelen. Een beetje notaris, arts of burgemeester reed in de jaren 60 een Peugeot 404. Een beschaafde auto met dat vleugje ‘joie de vivre’. ’Oh jaaa…’, zullen velen van u zeggen. Zeer herkenbare vormgeving uit die tijd. Mooie scherpe lijnen, met aan de achterzijde die beschaafde vinnen. Loop even met mij mee. Karakteristieke neus met die forse grille. In de bumper nog het gat voor de slinger als hij niet wilde starten. Koplampen met geel licht, dat in Frankrijk toen mode was. Hoge zijlijn en een strakke achterkant met, zoals ik al zei, die mooie puntige vinnen met daarin de verticale achterlichten. Achter de nummerplaat zit de benzinedop verstopt en onder de bumper hangt het reservewiel. Typisch Frans en een lekker klusje als je een band moest verwisselen. En dan nog even een blik op het dak, want standaard werd de Peugeot geleverd met een stalen schuifdak en tevens vier bevestigingspunten voor een imperiaal. Heel apart, maar in het interieur nog meer van dit soort bijzondere bijzonderheden. De deuren afsluiten betekende destijds bij de meeste auto’s het portierknopje omlaag drukken. Omhoog trekken dus bij de 404. Stoelen ook typisch Frans. Comfortabel zacht met korte zitting en leuning. Het, overigens fraaie, stuur met chromen claxonring stond scheef voor de bestuurder. Links lager dan rechts, hetgeen men verklaarde dat het handig was, omdat de meeste bestuurders toch tegen het linker portier ‘hingen’ en er dan zo recht voor zaten. Contactslot, ja met stuurslot, zat links onder het stuur. Rechts daarvan het hendel van de handrem die je dus min of meer uit de bodem trok. De bediening van de knipperlichten zat niet zoals gebruikelijk links onder het stuur, maar rechts en het hendel voor de verlichting links en ook die vergde nog een onlogische bediening. Een auto dus barstensvol eigenzinnigheden.

Rijden was een genot met deze 404. Soepele bediening, comfortabel rijgedrag en zeer betrouwbaar. Het merk had voor mij iets boeiends als ik langs de showroom liep van Peugeot dealer Davos aan de Laan van Meerdervoort in Den Haag, op weg naar Dansschool Van der Meulen, waar ik wat uurtjes op uiterst plezierige wijze heb doorgebracht. Maar dat terzijde. Bijna was ik daar in dienst getreden als verkoopadviseur en dan zou ik een Peugeot 204 als bedrijfsauto krijgen. Toen ik in 1973 bij Sikkens Verkoop Nederland in dienst trad heb ik daar vaak in een witte Peugeot 404 van de zaak mogen rondrijden en kan mij herinneren dat het toch wel een hoop blik was als je het portier of de achterklep dichtdeed. Eigenlijk was dit in die tijd ook wel typisch Frans, want bij zijn landcollega’s was dit ook niet veel beter. Grappig want tegenwoordig kan je dat echt niet meer maken. Duitse degelijkheid is nu de graadmeter en daarmee heeft dit Franse merk veel van zijn aparte charme verloren, maar nog steeds vind ik het een merk voor vooral beschaafde mensen.