Carla dit is een bootreis. Misschien kun je hier wat mee?
Elke keer als het woord kapitein, stuurlui, enz. genoemd worden moeten de betreffende persoon opstaan, eenmaal ronddraaien en daarna weer gaan zitten op de stoel en stoel van tafel schuiven.
Medewerkende personten: 1 kapitein 2 stuurlui 2 stookers, 1 binnenmeisje, passagiers.
Op een mooie zomermorgen vertrok het stoomschip voor een lange zeereis. De kapitein stond op de brug, de stuurlui in de kajuit en de stokers in het ruim, terwijl de passagiers een beetje luierden in fijne lage dekstoelen. Het binnenmeisje was reeds druk in de weer. Toen het schip het nauwe kanaal uit was, liet de kapitein, de stuurlui het roer omgooien en de stokers er nog een schepje kolen bij doen. De kapitein was een aardige man; en iedereen, de stuurlui, de stokers en ook de passagiers konden goed met hem opschieten, maar ja daarom was hij ook kapitein.
Na enkele mooie dagen aan boord stak plotseling een sterke wind op en de zee werd zeer onrustig. De passagiers werden angstig, de stokers stookte wat ze konden om tijdig een veilige haven te bereiken en de stuurlui deden hun uiterste best om de koers te houden. De kapitein probeerde iedereen op zijn gemak te houden maar het weer werd hoe langer hou slechter, de golven hoe langer hoe hoger en een zwaar noodweer kwam opzetten. Het binnenmeisje liep van angst te even, en de passagiers begonnen te roepen om de kapitein.
“Kapitein, kapitein, wat moeten we doen?”
“Wanneer komen we aan, kapitein? Kapitein waar is de haven?”
“Kapitein, kapitein, wanneer word het goed weer?” en meer van die idiote vragen.
De kapitein bleef echter rustig en gaf de passagiers toen antwoord dat ze kalm moesten blijven. Plotseling kwam een der stokers naar boven gerend met de mededeling voor de kapitein,dat er brand uitgebroken was. Deze gaf de stuurlui bevel mee te gaan helpen met blussen. Doch na enkele minuten kwamen dikke rookwolken het dek op. Het binnenmeisje riep van schrik niet moeder maar “Kapitein… kapitein”. En alle passagiers riepen allemaal door elkaar “kapitein, kapitein, kapitein”. De reddingsboten werden in gereedheid gebracht want de brand was niet meer te blussen. De stokers die inmiddels naar boven zijn gekomen, evenals de stuurlui helpen de passagiers die nog steeds “kapitein, kapitein, kapitein” roepen in de boten.
Het kapitein geroep is niet van de lucht en nogmaals klinkt uit alle monden: “kapitein, kapitein, kapitein”. Totdat de laatste passagiers in de boten zijn gestapt, blijft deze echter op zijn post wat de Kapitein is een kapitein en een kapitein waardig. Wanneer het schip reeds half gezonken is verlaat ook hij de schuit.
En de passagiers, het binnenmeisje, de stokers en de stuurlui roepen als uit een mond: “Dank u wel, kapitein”
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Carla dit is een bootreis. Misschien kun je hier wat mee?
Elke keer als het woord kapitein, stuurlui, enz. genoemd worden moeten de betreffende persoon opstaan, eenmaal ronddraaien en daarna weer gaan zitten op de stoel en stoel van tafel schuiven.
Medewerkende personten: 1 kapitein 2 stuurlui 2 stookers, 1 binnenmeisje, passagiers.
Op een mooie zomermorgen vertrok het stoomschip voor een lange zeereis. De kapitein stond op de brug, de stuurlui in de kajuit en de stokers in het ruim, terwijl de passagiers een beetje luierden in fijne lage dekstoelen. Het binnenmeisje was reeds druk in de weer. Toen het schip het nauwe kanaal uit was, liet de kapitein, de stuurlui het roer omgooien en de stokers er nog een schepje kolen bij doen. De kapitein was een aardige man; en iedereen, de stuurlui, de stokers en ook de passagiers konden goed met hem opschieten, maar ja daarom was hij ook kapitein.
Na enkele mooie dagen aan boord stak plotseling een sterke wind op en de zee werd zeer onrustig. De passagiers werden angstig, de stokers stookte wat ze konden om tijdig een veilige haven te bereiken en de stuurlui deden hun uiterste best om de koers te houden. De kapitein probeerde iedereen op zijn gemak te houden maar het weer werd hoe langer hou slechter, de golven hoe langer hoe hoger en een zwaar noodweer kwam opzetten. Het binnenmeisje liep van angst te even, en de passagiers begonnen te roepen om de kapitein.
“Kapitein, kapitein, wat moeten we doen?”
“Wanneer komen we aan, kapitein? Kapitein waar is de haven?”
“Kapitein, kapitein, wanneer word het goed weer?” en meer van die idiote vragen.
De kapitein bleef echter rustig en gaf de passagiers toen antwoord dat ze kalm moesten blijven. Plotseling kwam een der stokers naar boven gerend met de mededeling voor de kapitein,dat er brand uitgebroken was. Deze gaf de stuurlui bevel mee te gaan helpen met blussen. Doch na enkele minuten kwamen dikke rookwolken het dek op. Het binnenmeisje riep van schrik niet moeder maar “Kapitein… kapitein”. En alle passagiers riepen allemaal door elkaar “kapitein, kapitein, kapitein”. De reddingsboten werden in gereedheid gebracht want de brand was niet meer te blussen. De stokers die inmiddels naar boven zijn gekomen, evenals de stuurlui helpen de passagiers die nog steeds “kapitein, kapitein, kapitein” roepen in de boten.
Het kapitein geroep is niet van de lucht en nogmaals klinkt uit alle monden: “kapitein, kapitein, kapitein”. Totdat de laatste passagiers in de boten zijn gestapt, blijft deze echter op zijn post wat de Kapitein is een kapitein en een kapitein waardig. Wanneer het schip reeds half gezonken is verlaat ook hij de schuit.
En de passagiers, het binnenmeisje, de stokers en de stuurlui roepen als uit een mond: “Dank u wel, kapitein”
groetjes