Pap Pap met je hart van goud, je werd niet eens zo oud.…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Twee knieën knielden in het gras,
omdat hun baas aan ’t bidden was.
De ene zei: ‘Het is toch wat.
Nu is het gras al weer zo nat.’
De andre klaagde: ‘Ik word ziek
En krijg beslist weer rheumatiek.’
Toen sloeg hun meester een groot kruis
En nam zijn knieën mee naar huis
Er was eens een professor
Die at betonnen pap.
Dat deed hij niet uit honger,
Maar voor de wetenschap.
Zijn vrouw stond luid te huilen
En riep bij iedre hap:
‘Ach, Hendrik, neem tenminste
Een beetje bessensap.’