De scheet is zoals men weet,
waarover men op onze dagen,
maar al teveel over hoort klagen.
Schetenbindus, een geleerde,
die de scheet teveel bestudeerde.
Zei in zijn boek zo plechtig,
In artikel 66.
Dat de scheten grof en fijn
ook onder te verdelen zijn.
Wat! zegt geleerde bril,
als men het bewerken wil.
Heeft men seffens in de gaten,
dat een boer een scheet kan laten.
En een boer of een dragonder,
laten scheten gelijk een donder.
Eens gebeurde er als verdorie,
een gehele scheethistorie.
Het was op een mooie achternoen,
’t Kwezelke ging zijn devotie doen.
’t Ging met stapjes, licht en vluchtig.
naar de kerk zo godvruchtig.
Of plotseling ontsnapte daar een scheet,
uit ‘t kwezelke haar achterspleet.
’t Ging te biechten bij een pater,
En zei met veel getater,
dat ze in het huis van God
gelaten had een prot.
Dat mag je zo niet laten,
je moet voor je peletensie,
Bidden op je blote pensie…
verdere tekst weet ons ma niet meer. Graag zou ik de verdere tekst weten…
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
