Ons moeder zunne schort
Ja zo was het in die tijd. Heel veel gedachten van mijn jeugd kwamen weer naar boven
hier het gedicht ons moeder dure schort Ons moeder durre schort
Van ons moeder durre schort wil ik u iets vertellen hij is hel simpel mar zee meer as heel veel dure bontvellen
ons moeder durre schort die was maar van katoen die droeg ze alle daogen zo was ze in heuren doen
ons moeder droeg unne schort Unne bonte dur de week Ne witte vur de zondag Die dan wel deftig leek
Ik zie ons moeder durre schort Mee brood ertegen aon Daor tikte ze un kruiske tegen eer zo ze nie aon ’t snijen gaon
Ons moeder durre schort daor kroop ik gere onder als ik verleegen waar van meensen Of bang van hel of donder
Onder ons moeder durre schort Mar dè wier ons nooit gezee zaat ieder jaor un kiendje van die zorg han wij ginne weet
Ons moeder hee op durre schort al hil we luiers opgespeld d’n eene kleine was nog nie droog of van den andere war ze uitgeteld
Mee ons moeder durre schort onder aon de rechtse tip Poetste ze onze ooren Of veegde ze kruimels van ons lip
ons moeder durre schort was altij bij de haand We veegde er zelf ons snotneus aaf we waren vaste klaant
in ons moeder durre schort de he’k nog niet verteld werden de boonen in gepeld en de eerappels in gescheld
in ons moeder durre schort De waar vroeger zo gesteld wier op iedere vrjdagavond m’n bruers hun weekgeld ingeteld
onder ons moeder durre schort Leefde een tevreeèn ziel die alles aon hierboven liet Ok as er wè te treuren viel
Oner ons moeder durre schort zaten nie de duurste kleren mar klopte er un heel goei hart waor wij nog veul van kunnen leren
en ons moeder me dure schort daor liep ze mee nar de kippen Gaow efkes kijken gaon en zo liet ze dur eieren er in glippen
en ons moeder mee durre schort de boonen moeten worden afgedaon Gestopt in heure schort en zo moesten wij aon het pellen gaon
In ons moeder durre schort werd ons het bidden nog geleerd nauw draogen ze nimmer zonne schort En lekt bidde hast wel verkeerd
tegen ons moeder durre schort Woerd de mik nie mir geweeèn want as ie van de bakker komt dan is ie al gesneeèn
onder ons moeder durre schort was ’t as kind goed vertoeven mar nou geleuf ik echter toch de’k nou nie meer zo hoeven
Ons moeder durre schort daor kruip ik nie mir onder ik zee nie meer verlegen nouw Of bang van hel en donder
Onder ons moeder durre schort Daor zaat gin feministe Mar gezag dè had ze wel Heur woord was ’t liste en dè wiste
“Ons Moeders Durre Schort”
Van ons moeder durre schort. Wil ik oe iets vertellen. Hij is heel simpel, maar veul meer. Als heel veel dure vellen.
Ons moeders durre schort. Die was maar van katoen. Die draogt ze alle daogen. Da hoort zo in haren doen.
Ons moeder droeg unne schort. Ne’n bonte deur de week. Ne witte veur zondag. Die dan we deftig leek.
Ik zie ons moeders durre schort. Mee brood er tegen aan. Daar tikke ze dan een kruiske tegen. Eer zou ze nie aon snijen gaon.
Ons moeders durre schort. Daar kroop ik gere onder. As ik verlegen was van meese. Of bang van hel of donder.
Onder ons moeders durre schort. Mar da wier nooit gezeet. Zat ieder jaor een kientje. Van die zurg hadde wij geen weet.
Ons moeder hee op heure schort. Al heel wat luiers omgespeld. D’eene kleine was nog nie droog. Of van de andere was ze uitgeteld.
Mee ons moeders durre schort. Onder aon den rechtse tip. Poetste ze onze oren. Of veegde kruimels van ons lip.
Ons moeders durre schort. Was altijd bij de haand. Wij veegde er ons neus aon aaf. We waoren vaaste klaant.
In ons moeders durre schort. Da hek nog nie verteld. Werde de bonen in gepeld. En de eerpels gescheld.
In ons moeders durre schort. Da was vruger ieder week. Wier op vrijdagaovand. M’n bruurs hun weekgeld in gekeerd.
As ons moeders durre schort. Tot op dun draod toe was versleten. Was hij als stof-of schoteldoek. Bij langenao nog niet versleten.
Onder ons moeders durre schort. Leefde een tevree’en ziel. Die alles aon hierboven overliet. Ok as er wa te treuren viel.
Onder ons moeders durre schort. Zaten niet de duurste kleren. Mar klopte wel een heel groot hart. Waor wij veul van kunnen leren.
Op ons moeders durre schort. Werd ons bidden nog geleerd. Noa draogen ze nimmer zonne schort. En bidden lijkt wel haost verkeerd.
Tegen ons moeders durre schort. Wordt de mik nie meer gewee’en Want als die van dun bakker komt. Dan is ie al gesnee’en.
Onder ons moeders durre schort. Was’st as kind goed vertoeven. Mar nou geloof ik echter toch. D’ek’t noa nie mir zou hoeven.
Ons moeders durre schort. Daor kruip ik nie mir onder. Ik ben nie mir verlegen nou. Of bang veur hel of donder.
Onder ons moeders durre schort. Daor zaat gin feministe. Maar gezag ,da had ze wel. Heur woord was ’t lest,da wiste.
Ja zo was het in die tijd. Heel veel gedachten van mijn jeugd kwamen weer naar boven
hier het gedicht
ons moeder dure schort Ons moeder durre schort
Van ons moeder durre schort
wil ik u iets vertellen
hij is hel simpel mar zee meer
as heel veel dure bontvellen
ons moeder durre schort
die was maar van katoen
die droeg ze alle daogen
zo was ze in heuren doen
ons moeder droeg unne schort
Unne bonte dur de week
Ne witte vur de zondag
Die dan wel deftig leek
Ik zie ons moeder durre schort
Mee brood ertegen aon
Daor tikte ze un kruiske tegen
eer zo ze nie aon ’t snijen gaon
Ons moeder durre schort
daor kroop ik gere onder
als ik verleegen waar van meensen
Of bang van hel of donder
Onder ons moeder durre schort
Mar dè wier ons nooit gezee
zaat ieder jaor un kiendje
van die zorg han wij ginne weet
Ons moeder hee op durre schort
al hil we luiers opgespeld
d’n eene kleine was nog nie droog
of van den andere war ze uitgeteld
Mee ons moeder durre schort
onder aon de rechtse tip
Poetste ze onze ooren
Of veegde ze kruimels van ons lip
ons moeder durre schort
was altij bij de haand
We veegde er zelf ons snotneus aaf
we waren vaste klaant
in ons moeder durre schort
de he’k nog niet verteld
werden de boonen in gepeld
en de eerappels in gescheld
in ons moeder durre schort
De waar vroeger zo gesteld
wier op iedere vrjdagavond
m’n bruers hun weekgeld ingeteld
onder ons moeder durre schort
Leefde een tevreeèn ziel
die alles aon hierboven liet
Ok as er wè te treuren viel
Oner ons moeder durre schort
zaten nie de duurste kleren
mar klopte er un heel goei hart
waor wij nog veul van kunnen leren
en ons moeder me dure schort
daor liep ze mee nar de kippen
Gaow efkes kijken gaon
en zo liet ze dur eieren er in glippen
en ons moeder mee durre schort
de boonen moeten worden afgedaon
Gestopt in heure schort
en zo moesten wij aon het pellen gaon
In ons moeder durre schort
werd ons het bidden nog geleerd
nauw draogen ze nimmer zonne schort
En lekt bidde hast wel verkeerd
tegen ons moeder durre schort
Woerd de mik nie mir geweeèn
want as ie van de bakker komt
dan is ie al gesneeèn
onder ons moeder durre schort
was ’t as kind goed vertoeven
mar nou geleuf ik echter toch
de’k nou nie meer zo hoeven
Ons moeder durre schort
daor kruip ik nie mir onder
ik zee nie meer verlegen nouw
Of bang van hel en donder
Onder ons moeder durre schort
Daor zaat gin feministe
Mar gezag dè had ze wel
Heur woord was ’t liste en dè wiste
“Ons Moeders Durre Schort”
Van ons moeder durre schort.
Wil ik oe iets vertellen.
Hij is heel simpel, maar veul meer.
Als heel veel dure vellen.
Ons moeders durre schort.
Die was maar van katoen.
Die draogt ze alle daogen.
Da hoort zo in haren doen.
Ons moeder droeg unne schort.
Ne’n bonte deur de week.
Ne witte veur zondag.
Die dan we deftig leek.
Ik zie ons moeders durre schort.
Mee brood er tegen aan.
Daar tikke ze dan een kruiske tegen.
Eer zou ze nie aon snijen gaon.
Ons moeders durre schort.
Daar kroop ik gere onder.
As ik verlegen was van meese.
Of bang van hel of donder.
Onder ons moeders durre schort.
Mar da wier nooit gezeet.
Zat ieder jaor een kientje.
Van die zurg hadde wij geen weet.
Ons moeder hee op heure schort.
Al heel wat luiers omgespeld.
D’eene kleine was nog nie droog.
Of van de andere was ze uitgeteld.
Mee ons moeders durre schort.
Onder aon den rechtse tip.
Poetste ze onze oren.
Of veegde kruimels van ons lip.
Ons moeders durre schort.
Was altijd bij de haand.
Wij veegde er ons neus aon aaf.
We waoren vaaste klaant.
In ons moeders durre schort.
Da hek nog nie verteld.
Werde de bonen in gepeld.
En de eerpels gescheld.
In ons moeders durre schort.
Da was vruger ieder week.
Wier op vrijdagaovand.
M’n bruurs hun weekgeld in gekeerd.
As ons moeders durre schort.
Tot op dun draod toe was versleten.
Was hij als stof-of schoteldoek.
Bij langenao nog niet versleten.
Onder ons moeders durre schort.
Leefde een tevree’en ziel.
Die alles aon hierboven overliet.
Ok as er wa te treuren viel.
Onder ons moeders durre schort.
Zaten niet de duurste kleren.
Mar klopte wel een heel groot hart.
Waor wij veul van kunnen leren.
Op ons moeders durre schort.
Werd ons bidden nog geleerd.
Noa draogen ze nimmer zonne schort.
En bidden lijkt wel haost verkeerd.
Tegen ons moeders durre schort.
Wordt de mik nie meer gewee’en
Want als die van dun bakker komt.
Dan is ie al gesnee’en.
Onder ons moeders durre schort.
Was’st as kind goed vertoeven.
Mar nou geloof ik echter toch.
D’ek’t noa nie mir zou hoeven.
Ons moeders durre schort.
Daor kruip ik nie mir onder.
Ik ben nie mir verlegen nou.
Of bang veur hel of donder.
Onder ons moeders durre schort.
Daor zaat gin feministe.
Maar gezag ,da had ze wel.
Heur woord was ’t lest,da wiste.