Moeders schort

Cntha Aarts - 18-08-2013


Type: voordracht

Ons moeder zunne schort









3 reacties

  1. Gerda van der Sijde

    Ja zo was het in die tijd. Heel veel gedachten van mijn jeugd kwamen weer naar boven

  2. hier het gedicht
    ons moeder dure schort Ons moeder durre schort

    Van ons moeder durre schort
    wil ik u iets vertellen
    hij is hel simpel mar zee meer
    as heel veel dure bontvellen

    ons moeder durre schort
    die was maar van katoen
    die droeg ze alle daogen
    zo was ze in heuren doen

    ons moeder droeg unne schort
    Unne bonte dur de week
    Ne witte vur de zondag
    Die dan wel deftig leek

    Ik zie ons moeder durre schort
    Mee brood ertegen aon
    Daor tikte ze un kruiske tegen
    eer zo ze nie aon ’t snijen gaon

    Ons moeder durre schort
    daor kroop ik gere onder
    als ik verleegen waar van meensen
    Of bang van hel of donder

    Onder ons moeder durre schort
    Mar dè wier ons nooit gezee
    zaat ieder jaor un kiendje
    van die zorg han wij ginne weet

    Ons moeder hee op durre schort
    al hil we luiers opgespeld
    d’n eene kleine was nog nie droog
    of van den andere war ze uitgeteld

    Mee ons moeder durre schort
    onder aon de rechtse tip
    Poetste ze onze ooren
    Of veegde ze kruimels van ons lip

    ons moeder durre schort
    was altij bij de haand
    We veegde er zelf ons snotneus aaf
    we waren vaste klaant

    in ons moeder durre schort
    de he’k nog niet verteld
    werden de boonen in gepeld
    en de eerappels in gescheld

    in ons moeder durre schort
    De waar vroeger zo gesteld
    wier op iedere vrjdagavond
    m’n bruers hun weekgeld ingeteld

    onder ons moeder durre schort
    Leefde een tevreeèn ziel
    die alles aon hierboven liet
    Ok as er wè te treuren viel

    Oner ons moeder durre schort
    zaten nie de duurste kleren
    mar klopte er un heel goei hart
    waor wij nog veul van kunnen leren

    en ons moeder me dure schort
    daor liep ze mee nar de kippen
    Gaow efkes kijken gaon
    en zo liet ze dur eieren er in glippen

    en ons moeder mee durre schort
    de boonen moeten worden afgedaon
    Gestopt in heure schort
    en zo moesten wij aon het pellen gaon

    In ons moeder durre schort
    werd ons het bidden nog geleerd
    nauw draogen ze nimmer zonne schort
    En lekt bidde hast wel verkeerd

    tegen ons moeder durre schort
    Woerd de mik nie mir geweeèn
    want as ie van de bakker komt
    dan is ie al gesneeèn

    onder ons moeder durre schort
    was ’t as kind goed vertoeven
    mar nou geleuf ik echter toch
    de’k nou nie meer zo hoeven

    Ons moeder durre schort
    daor kruip ik nie mir onder
    ik zee nie meer verlegen nouw
    Of bang van hel en donder

    Onder ons moeder durre schort
    Daor zaat gin feministe
    Mar gezag dè had ze wel
    Heur woord was ’t liste en dè wiste

  3. “Ons Moeders Durre Schort”

    Van ons moeder durre schort.
    Wil ik oe iets vertellen.
    Hij is heel simpel, maar veul meer.
    Als heel veel dure vellen.

    Ons moeders durre schort.
    Die was maar van katoen.
    Die draogt ze alle daogen.
    Da hoort zo in haren doen.

    Ons moeder droeg unne schort.
    Ne’n bonte deur de week.
    Ne witte veur zondag.
    Die dan we deftig leek.

    Ik zie ons moeders durre schort.
    Mee brood er tegen aan.
    Daar tikke ze dan een kruiske tegen.
    Eer zou ze nie aon snijen gaon.

    Ons moeders durre schort.
    Daar kroop ik gere onder.
    As ik verlegen was van meese.
    Of bang van hel of donder.

    Onder ons moeders durre schort.
    Mar da wier nooit gezeet.
    Zat ieder jaor een kientje.
    Van die zurg hadde wij geen weet.

    Ons moeder hee op heure schort.
    Al heel wat luiers omgespeld.
    D’eene kleine was nog nie droog.
    Of van de andere was ze uitgeteld.

    Mee ons moeders durre schort.
    Onder aon den rechtse tip.
    Poetste ze onze oren.
    Of veegde kruimels van ons lip.

    Ons moeders durre schort.
    Was altijd bij de haand.
    Wij veegde er ons neus aon aaf.
    We waoren vaaste klaant.

    In ons moeders durre schort.
    Da hek nog nie verteld.
    Werde de bonen in gepeld.
    En de eerpels gescheld.

    In ons moeders durre schort.
    Da was vruger ieder week.
    Wier op vrijdagaovand.
    M’n bruurs hun weekgeld in gekeerd.

    As ons moeders durre schort.
    Tot op dun draod toe was versleten.
    Was hij als stof-of schoteldoek.
    Bij langenao nog niet versleten.

    Onder ons moeders durre schort.
    Leefde een tevree’en ziel.
    Die alles aon hierboven overliet.
    Ok as er wa te treuren viel.

    Onder ons moeders durre schort.
    Zaten niet de duurste kleren.
    Mar klopte wel een heel groot hart.
    Waor wij veul van kunnen leren.

    Op ons moeders durre schort.
    Werd ons bidden nog geleerd.
    Noa draogen ze nimmer zonne schort.
    En bidden lijkt wel haost verkeerd.

    Tegen ons moeders durre schort.
    Wordt de mik nie meer gewee’en
    Want als die van dun bakker komt.
    Dan is ie al gesnee’en.

    Onder ons moeders durre schort.
    Was’st as kind goed vertoeven.
    Mar nou geloof ik echter toch.
    D’ek’t noa nie mir zou hoeven.

    Ons moeders durre schort.
    Daor kruip ik nie mir onder.
    Ik ben nie mir verlegen nou.
    Of bang veur hel of donder.

    Onder ons moeders durre schort.
    Daor zaat gin feministe.
    Maar gezag ,da had ze wel.
    Heur woord was ’t lest,da wiste.