Nederlandstalige tekst
“Aan de Eufraat, in ’t zonnige zuiden,
gaan de slaven langs brandend hete oevers,
zie ze zwoegen gekluisterd aan banden”
……….;
verdere tekst niet meer gekend. Graag de ganse tekst.
Bij voorbaat dank.
Aan de Eufraat in ’t zonnige zuiden, trekken slaven langs brandend hete oevers
In hun zangen weerklink er hun lijden en ’t verlangen naar hun vaderland
Dierbaar land waar ’t geluk is gebleven
Dierbaar land waar ’t geluk is gebleven
De herinnering aan U maakt mismoedig en de last die ons drukt is zo zwaar
Laat me gaan naar het graf van mijn Vader, geef mij vrijheid bij zuster en broeder
Aan de Eufraat in ’t zonnige zuiden trekken slaven moeizaam hun lasten voort
Sta ons bij onze God in ons lot
sta ons bij onze god in ons lot
In ons lot in ons lot.
Zo zit het in mijn herinnering. Het is 60 jaar geleden dat ik het op school leerde, dus kan er best iets fout zijn.
Zwarte slaven, het uur van de vrijheid breekt aan
In je hart zal de zon dan eeuwig schijnen
Zwarte slaven, het uur van de vrijheid breekt aan
En je ziel en je lichaam zijn vrij, van slavernij
Zwarte slaven, de wereld zal eindelijk verstaan
Dat een huidskleur geen hindernis mag wezen
Zwarte slaven de volk’ren zijn broeders voortaan
Ja, de mensen zijn allen gelijk, ‘’t zij arm of rijk
Want een man is geen man als hij de vrijheid niet kent
Nee. zo’n man, neen zo’n man is nooit tevreden
Want een man is een man als men de vrijheid hem schenkt
Is hij vrij, is zijn leed voorgoed voorbij
Laat de wereld het overal horen
dat geen mens ooit als slaaf werd geboren
Zwarte slaven, het uur van de vrijheid breekt aan
En je tijd van verdriet is voorbij
Want je bent vrij, jij bent vrij, jij bent vrij
Al je leed is voorbij
jij bent vrij, jij bent vrij, al je leed is voorbij
Jij bent vrij, jij bent vrij
Aan de eufraat in ’t zonnige zuiden’ gaan de slaven langs brandend heet oevers.
Zie ze zwoegen gekluisterd aan banden en de striemen dringen diep in hun huid.
Zie ze trekken langs eindeloze wegen,
waar het gruis hen dringt, in barre voeten.
In hun zang weerklinkt er hun lijden.en het verlangen naar hun vaderland.
Dierbaar land waar ik eens vrij mocht leven, dierbaar land waar is ’t geluk gebleven
De herinnering aan U maakt zwaarmoedig, want de last die ons drukt is zwaar
Laat mij gaan naar het graf van mijn vader.
Geef mij vrijheid bij zuster en broeder.
Aan de Eufraat in het zonnige zuiden
Dragen slaven moeizaam hun lasten voort.
Sta ons bij onze God in ons lot.
Sta ons
Sta ons bij onze God in ons loIn ons lot, In ons Lot
Eigenlijk had hij gezworen nooit meer te componeren. Verdi’s tweede opera
was een grote flop en Verdi aanvaardde zijn lot, hij was kennelijk niet als
componist in de wieg gelegd. De directeur van het operatheater La Scala in
Milaan protesteerde en trachtte Verdi enthousiast te maken voor een nieuwe
opera. Hierbij duwde hij Verdi een libretto in de handen: Nabuccodonosor
(later afgekort tot Nabucco) van librettist Solero. Verdi bleef protesteren, maar
ontkwam niet aan de belofte het libretto in ieder geval te lezen. Het vervolg is
bekend. De ontroerende liefdesgeschiedenis tussen Ismaele en Fenena tegen
de achtergrond van de vrijheidstrijd van het Hebreeuwse volk, werd in een
recordtempo één van de meest geliefde opera’s uit de geschiedenis. Het
Slavenkoor groeide in Italië zelfs uit tot een alternatief volkslied.
Het volk Israel ( De Hebreeën) zijn in Babylonische ballingschap en smeken de
koning van Babylonië (Nabucco), door wie zij zijn gevangen genomen om
verlossing uit zijn heerschappij. Aan de oever van de Eufraat zingen de
verbannen Joden psalmen om hun verloren vaderland te eren.
Va pensiero sull´ ali dorate.
Va’, pensiero, sull’ali dorate; va’, ti posa sui clivi, sui colli,
ove olezzano tepide e molli l’aure dolci del suolo natal!
Del Giordano le rive saluta, di Sïonne le torri atterrate…
Oh mia patria sì bella e perduta!
Oh membranza sì cara e fatal!
Arpa d’ôr dei fatidici vati, perché muta dal salice pendi?
Le memorie nel petto raccendi, ci favella del tempo che fu!
O simìle di Sòlima ai fati traggi un suono di crudo lamento,
o t’ispiri il Signore un concento che ne infonda al patire virtù!
Vlucht, gedachte, op gouden vleugels,
strijk neer op glooiingen en heuvels
waar de zoete luchten van onze
geboortegrond zacht en mild geurt!
Begroet de oevers van de rivier de Jordaan
en Sions gevallen torens.
O mijn land, zo liefelijk en verloren!
O herinnering zo zoet maar triest!
Waarom hangt de Gouden harp
van wijze profeten zo stil aan de wilgen?
Koester de herinnering in onze harten,
vertel ons over het verleden!
Herinnerd aan Jeruzalems lot
speel voor ons een treurlied
of laat anders ’s Heren geest
ons sterken ’t lijden te doorstaan
Slavenkoor G. Verdi
Ga, gedachte, op gouden vleugels.
Ga, zet je neer op de hellingen, op de heuvels,
waar geurig ruiken zwoel en zacht
de zoete winden van de geboortegrond.
Groet de oevers van de Jordaan,
de neergehaalde torens van Sion.
O mijn vaderland, zo mooi en verloren gegaan!
O herinnering zo dierbaar en noodlottig.
Gouden harp van de lot voorspellende zieners
waarom hang je zwijgend aan de wilg?
Doe de herinnering ontwaken in ons hart,
vertel ons van de tijd die niet meer is.
Zoals bij de lotgevallen van Jeruzalem
laat een rauwe klacht weerklinken
of laat de Heer je inspireren tot saamhorigheid
die kracht schenkt om het lijden te dragen.
Gerelateerd:
Het slavenkoor Aan de Eufraat, in ’t zonnige zuiden gaan de slaven langs brandend…
Slavenkoor Zwarte slaven, het uur van de vrijheid breekt aan, in je hart…
Op mijn vraag is reeds vlug een antwoord gekomen, waarvoor hartelijke dank.
Mvg
Luc de Laet
Aan de Eufraat in ’t zonnige zuiden, trekken slaven langs brandend hete oevers
In hun zangen weerklink er hun lijden en ’t verlangen naar hun vaderland
Dierbaar land waar ’t geluk is gebleven
Dierbaar land waar ’t geluk is gebleven
De herinnering aan U maakt mismoedig en de last die ons drukt is zo zwaar
Laat me gaan naar het graf van mijn Vader, geef mij vrijheid bij zuster en broeder
Aan de Eufraat in ’t zonnige zuiden trekken slaven moeizaam hun lasten voort
Sta ons bij onze God in ons lot
sta ons bij onze god in ons lot
In ons lot in ons lot.
Zo zit het in mijn herinnering. Het is 60 jaar geleden dat ik het op school leerde, dus kan er best iets fout zijn.
Zwarte slaven, het uur van de vrijheid breekt aan
In je hart zal de zon dan eeuwig schijnen
Zwarte slaven, het uur van de vrijheid breekt aan
En je ziel en je lichaam zijn vrij, van slavernij
Zwarte slaven, de wereld zal eindelijk verstaan
Dat een huidskleur geen hindernis mag wezen
Zwarte slaven de volk’ren zijn broeders voortaan
Ja, de mensen zijn allen gelijk, ‘’t zij arm of rijk
Want een man is geen man als hij de vrijheid niet kent
Nee. zo’n man, neen zo’n man is nooit tevreden
Want een man is een man als men de vrijheid hem schenkt
Is hij vrij, is zijn leed voorgoed voorbij
Laat de wereld het overal horen
dat geen mens ooit als slaaf werd geboren
Zwarte slaven, het uur van de vrijheid breekt aan
En je tijd van verdriet is voorbij
Want je bent vrij, jij bent vrij, jij bent vrij
Al je leed is voorbij
jij bent vrij, jij bent vrij, al je leed is voorbij
Jij bent vrij, jij bent vrij
Hartelijke groet,
Dag Luc,
Op deze sites kun je ‘het slavenkoor’
beluisteren.
(HD) Verdi – Nabucco – Va, pensiro – Chorus of the Hebrew Slaves – Lund Choral
en/ook
Giuseppe Sinopoli – Nabucco, `Va. pensiero sull`ali dorate!` (Chorus of Hebrew Slaves. Act III)
en/ook
Va, pensiero (Gefangenenchor) · Giuseppe Verdi: Nabucco · Kendlinger
Ook kun je complete opera Nabucco beluisteren.
Dit is het hele lied van de Eufraat
Aan de Eufraat
Aan de eufraat in ’t zonnige zuiden’ gaan de slaven langs brandend heet oevers.
Zie ze zwoegen gekluisterd aan banden en de striemen dringen diep in hun huid.
Zie ze trekken langs eindeloze wegen,
waar het gruis hen dringt, in barre voeten.
In hun zang weerklinkt er hun lijden.en het verlangen naar hun vaderland.
Dierbaar land waar ik eens vrij mocht leven, dierbaar land waar is ’t geluk gebleven
De herinnering aan U maakt zwaarmoedig, want de last die ons drukt is zwaar
Laat mij gaan naar het graf van mijn vader.
Geef mij vrijheid bij zuster en broeder.
Aan de Eufraat in het zonnige zuiden
Dragen slaven moeizaam hun lasten voort.
Sta ons bij onze God in ons lot.
Sta ons
Sta ons bij onze God in ons loIn ons lot, In ons Lot
Dag Luc is dit het lied?
Slavenkoor uit: Nabucco Verdi
Eigenlijk had hij gezworen nooit meer te componeren. Verdi’s tweede opera
was een grote flop en Verdi aanvaardde zijn lot, hij was kennelijk niet als
componist in de wieg gelegd. De directeur van het operatheater La Scala in
Milaan protesteerde en trachtte Verdi enthousiast te maken voor een nieuwe
opera. Hierbij duwde hij Verdi een libretto in de handen: Nabuccodonosor
(later afgekort tot Nabucco) van librettist Solero. Verdi bleef protesteren, maar
ontkwam niet aan de belofte het libretto in ieder geval te lezen. Het vervolg is
bekend. De ontroerende liefdesgeschiedenis tussen Ismaele en Fenena tegen
de achtergrond van de vrijheidstrijd van het Hebreeuwse volk, werd in een
recordtempo één van de meest geliefde opera’s uit de geschiedenis. Het
Slavenkoor groeide in Italië zelfs uit tot een alternatief volkslied.
Het volk Israel ( De Hebreeën) zijn in Babylonische ballingschap en smeken de
koning van Babylonië (Nabucco), door wie zij zijn gevangen genomen om
verlossing uit zijn heerschappij. Aan de oever van de Eufraat zingen de
verbannen Joden psalmen om hun verloren vaderland te eren.
Va pensiero sull´ ali dorate.
Va’, pensiero, sull’ali dorate; va’, ti posa sui clivi, sui colli,
ove olezzano tepide e molli l’aure dolci del suolo natal!
Del Giordano le rive saluta, di Sïonne le torri atterrate…
Oh mia patria sì bella e perduta!
Oh membranza sì cara e fatal!
Arpa d’ôr dei fatidici vati, perché muta dal salice pendi?
Le memorie nel petto raccendi, ci favella del tempo che fu!
O simìle di Sòlima ai fati traggi un suono di crudo lamento,
o t’ispiri il Signore un concento che ne infonda al patire virtù!
Vlucht, gedachte, op gouden vleugels,
strijk neer op glooiingen en heuvels
waar de zoete luchten van onze
geboortegrond zacht en mild geurt!
Begroet de oevers van de rivier de Jordaan
en Sions gevallen torens.
O mijn land, zo liefelijk en verloren!
O herinnering zo zoet maar triest!
Waarom hangt de Gouden harp
van wijze profeten zo stil aan de wilgen?
Koester de herinnering in onze harten,
vertel ons over het verleden!
Herinnerd aan Jeruzalems lot
speel voor ons een treurlied
of laat anders ’s Heren geest
ons sterken ’t lijden te doorstaan
Slavenkoor G. Verdi
Ga, gedachte, op gouden vleugels.
Ga, zet je neer op de hellingen, op de heuvels,
waar geurig ruiken zwoel en zacht
de zoete winden van de geboortegrond.
Groet de oevers van de Jordaan,
de neergehaalde torens van Sion.
O mijn vaderland, zo mooi en verloren gegaan!
O herinnering zo dierbaar en noodlottig.
Gouden harp van de lot voorspellende zieners
waarom hang je zwijgend aan de wilg?
Doe de herinnering ontwaken in ons hart,
vertel ons van de tijd die niet meer is.
Zoals bij de lotgevallen van Jeruzalem
laat een rauwe klacht weerklinken
of laat de Heer je inspireren tot saamhorigheid
die kracht schenkt om het lijden te dragen.