Mijn moeder 1905 – 1991 zong heel vroeger een gedichtje dat over een kind ging dat tiske (Thijsje) heette. Het was een soort voordracht dat “opzeggend gezongen”werd. Ik kan me er nog een heel klein beetje van herinneren en zou dolgraag de gehele tekst kennen. Wat ik er nog van weet is:
Tiske m’n menneke wor us wakke
kleine dreumes kleine stakker
mee oew lieve eeugskes ( oogjes) en wenkbraauuwe
dezelfde smoel gelek oewen ouwe
Tiske menneke van plezier en komde ge dan us efkes hier.
As on Tiske dan gao loope
zulle we un bruukste vur um koope
un bruukste mee un goatje en twee zakken
alles ingericht vur uns mennekes gemakken
*** En dan kwam er nog wat bij dat haar man volgens mij in de kroeg zat en dat hij zei dat hij naar de soep moest. (een uitdrukking voor naar huis gaan eten na in de kroeg een borreltje te hebben gehad)
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
