Vaarwel mijn dierbre vrouw

Ik zoek de wijs van dit lied dat op Terschelling en in Friesland gevonden is in oude schriften. Welke boot is hier vergaan en waar?

Treurzang 15 november 1861

1 Vaarwel mijn dierbre vrouw, ons schip zit op de klippen,
Wij zijn in doodsgevaar en kunnen niet ontglippen,
Mijn bee stijgt hemelwaarts met kalmte op de lippen,
Vaarwel mijn lieve vrouw, vaarwel mijn dierbaar kroost.

2 Moet ik op deze kust mijn zwervend leven laten,
Daar ik zo graag met u nog eenmaal wilde praten,
Mijn dierbare Marie, moet ik u zo verlaten ? ) bis

3 De stormwind huilt door`t wand en sissend gaan de touwen,
Mijn bede rijst omhoog, o Heer, wil ons behouwen,
God geve dat ik u nog eenmaal moog aanschouwen. ) bis

4 Daar slaat ons schip aan stuk, de dood is ons beschoren,
Wil in het uur des doods, O Heer, mijn smeekstem horen,
Ja wij zijn reddeloos met man en muis verloren. ) bis

5 O welk een droeve smart, nu ik van u moet scheiden,
Nu na een lange reis, daar ik mij nu verblijdde,
U spoedig weer te zien, en nu zo droef moet scheiden. ) bis

6 Een blijde hoop schiet mij nog strelend door de zinnen,
Ik had u toch zo lief en zag mij trouw beminnen,
Ja, op dit ogenblik voel ik zielesmart van binnen. ) bis

7 Ja, eenmaal zullen wij ons beiden saam verenen,
De lange toekomstvrees is dan voor ons verdwenen,
Tot wederziens Marie, tot wederziens mijn kroost. ) bis

8 O God het valt mij zwaar, hier zo te moeten scheiden,
Wat zal wellicht mijn vrouw, wat mijne kinderen lijden,
Der weeuwenkleed is lang; `k laat me in de golven glijden,
Vaarwel mijn lieve vrouw, vaarwel mijn dierbaar kroost.

Dit lied staat ook in:
uit Water en Wind van D.Wouters hierbij staat: Van een zeeman aan zijn vrouw en kinderen bij het vergaan van zijn schip in de jongste storm op 15 November 1861

• Terug naar overzicht