Auteur tekst: | Clinge Doorenbos |
Vergaan van schip Simon Bolivar in 1939.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
De tekst die zij nog uit haar hoofd wist, gaat als volgt:
‘En toen bekroop ons angstgevoel
dat wij ons eigenlijk moeten schamen
dat wij behaaglijk samen zaten
gedoken in een luie stoel.’
Vriendelijke groet,
Beste Ab Goutbeek,
Hartelijk dank voor het op de site zetten van deze tekst.
Het toeval wil dat de mevrouw voor wie ik de tekst zocht, dezelfde is als waarvoor u (misschien inmiddels) naar Lemele een tekst hebt opgestuurd. Toeval!
Ze herkende deze tekst overigens niet, maar vond hem wel mooi. Ik vraag me af of er nog een andere tekst van Clinge Doorenbos over hetzelfde onderwerp is, of dat zij zich vergist.
“Simon Bolivar”
Goeie beste, brave “Simon”,
Wie had ooit zooiets gedacht,
Toen jij mij met vrouw en kinders
Zoo fijn naar Madeira bracht!
Met je rank, robuste lichaam,
Je gastvrijen prachtsalon,
Met je sportdek, waar ’t zoo heerlijk
En gezellig wezen kon.
Met je vriend’lijke bemanning
En je kloeken kapitein:
‘k Zie je fiere vlag nog waaien,
Niets dan zee en zonneschijn.
Goeie, beste, brave “Simon”,
Trouw heb jij je werk gedaan.
Jij hebt ook in mist en stormen
Voor de menschen klaargestaan.
Niets, niets kon jou ooit weerhouden
Jij was altijd weer bereid,
Jij vroeg niet naar kleur of godsdienst,
Ras of nationaliteit.
Duizenden bracht j’in de jaren Veilig, Snel van reê tot reê.
En in ruil vroeg jij maar één ding:
’n Eerlijk, open, vrije zee.
Maar de dankbaarheid der menschen
Is zoo dikwijls niets dan schijn:
Je belooning was zoo’n valsche
Geniepige, gluiperige mijn.
Dood, verdriet, verderf, ellende,
Angst en pijn, onzekerheid.
O, wat leven wij, beschaafden
In een fijn beschaafden tijd!
CLINGE DOORENBOS