Wat een leuke reacties allemaal. Mijn moeder van 93 kent de melodie wel en kan het zo zingen.
Er zijn diverse variaties, merk ik. Het blijft in alle versies een zielig verhaal.
Wat leuk dat ik dit tegen kom! Ben al jaren op zoek geweest maar heb altijd op de verkeerde naam gezocht. Mijn moeder had het over kleine Mientje ipv Willemientje. En inderdaad; huilen als ze dit voor me zong! En nu nog de muziek: eens diep graven in mijn herinneringen.
Reactie op Jeann Albers: Voor mij is het heel lang geleden en ik weet maar een paar zinsnedes.
In een heel armoedig huisje…
Moeder kom eens bij me zitten want mijn hoofdje doet zo zeer 2x
Geef de popjes maar aan …
en de duifjes maar aan Joost 2x
’s Avonds kwamen de zwarte mensen en die namen onze Liesje mee 2x
Op haar graf daar stond geschreven, Liesje rust in vrede amen(?) 2x
Willemientje liet haar hoofdje
al gedurig lager hangen
en de heldere frisse kleurtjes
kreeg zij niet meer op haar wangen
en toen zei zij tot haar moeder:
kus mij voor de laatste keer,
kom een uurtje bij me zitten
morgen ben ik er niet meer.
Geef de poppen maar aan zusje
en de duifjes maar aan Koos.
Toen het meisje dit gezegd had
sloot ze haar oogjes voor altoos.
Och wat schreide die arme moeder
Och wat schreide die arme vrouw
Toen ze nu haar Willemientje
nooit meer aanschouwen zou.
Wat een toeval, ik probeer al heel lang dit liedje in mijn geheugen te krijgen maar kwam niet verder dan de eerste 2 regels.
Mijn vader geboren in 1898 zong dit liedje heel vaak voor mij als ik op zijn schoot zat.
Mijn moeder zij dan altijd hé Henk hou nou eens op met dat treurige liedje te zingen, zing wat vrolijker maar ik vond het prachtig, ging dan altijd huilen.
Tot slot zoals mijn vader het zong heeft van al dit bovenstaande iets.
Ben hier heel erg blij mee.
Wat leuk! Mijn oma zong dat vroeger voor me. Maar dacht det er nog iets voor kwam. Dat t meisje overreden was door paard en wagen. Of haal ik nu 2 liedjes door elkaar?
Ik begin nu toch wel te twijfelen of mijn vader deze plaat had, ik denk eerder dat het nooit op de plaat is gezet. Mijn vader zong het vroeger vaak toen ik nog klein was en hij kende het weer doordat zijn moeder het vaak zong.Alleen een paar regels waren iets anders:
Geef de pop maar aan m’n zusje
en de duifjes maar aan Koos.
Toen haar liev’ling dit gezegd had
Sloot ze haar oogjes voor altoos.
Wat leuk dat er zoveel verschillende versies zijn van hetzelfde liedje! Ik begrijp uit de laatste reactie dat de oorspronkelijke vraag weer vragen oproept. Daarom laat ik de oproep nog maar staan, hoewel ik wat betreft mijn vraag nu wel aan mijn trekken ben gekomen.
Allemaal hartelijk bedankt!
De eerste regel klopt met wat mijn oudste zuster nog wist, de volgende 7 komen mij ongeveer bekend voor. De volgende 8 ken ik totaal niet. En daarna ken ik: “en toen kwamen de zwarte mannen en die namen het meisje mee. Zij begroeven haar in de duinen, in de duinen bij de zee. Zij begroeven haar in de duinen, in de duinen bij de zee.”
Mijn grootmoeder geboren in 1868 zong misschien deze meest eenvoudige en daardoor meest dramatische versie van dit lied, dat ik, geboren in 1942, van mijn oudste zuster heb geleerd.
De reden van de eenvoud van deze versie is misschien gelegen in:
Mijn grootmoeder is vanaf haar tiende opgegroeid in een weeshuis in Enkhuizen. Omdat haar moeder met 44 jaar (niet in het kraambed, men zegt TBC) stierf, nadat 4 van haar 6 kinderen slechts 7 dagen tot 3 jaar geworden waren.
Misschien zijn er mensen die ook deze simpele versie kennen.
In een klein armoedig huisje
Waar de zon naar binnen schijnt.
Daar ligt op een veren bedje
Een meisje van een jaar of vijf
Moeder, roept het kleine meisje
Moeder, kom eens even hier
‘K wil je even wat vertellen
Morgen ben ik hier niet meer
Geef mijn pop maar aan Marietje
En de duifjes maar aan Koos
Toen haar lieveling dat gezegd had
Sloot ze haar oogjes voor altoos
Oh wat schrijt nu die arme moeder
Oh wat schrijt die arme vrouw
Dat ze haar lieveling nooit meer zien zou
Dat ze haar lieveling nooit meer kussen zou
‘S Avonds kwamen de zwarte mannen
En die namen het kistje mee
Naar het kerkhof
Naar het kerkhof
Naar het kerkhof heel alleen
Op het kerkhof stond geschreven
Op een mooie witte steen
Hier ligt onze Wilhelmientje
Wilhelmientje van van Veen.
Ik ken het liedje net iets anders, maar waarschijnlijk is het in elk gezin door de jaren heen toch net iets veranderd.
Bij ons is het als volgt:
Willemijntje liet haar hoofdje alle dagen treurig hangen,
en haar mooie rode kleurtje kwam niet eens meer op ’t gelaat.
Op een dag zei ze tegen haar moeder kus me voor de laatste keer.
Geef de pop maar aan mijn zusje, morgen ben ik er misschien niet meer.
Geef de pop maar aan mijn zusje, en de duifjes maar aan Koos.
Toen Willemijntje dag gezegd had, sloot ze haar oogjes voor altoos.
Och wat schreide die arme moeder,
Och was schreide die arme vrouw.
Dat ze haar enige liefste dochtertje nu voor altijd missen zou.
Is het mogelijk dat ik hier ook een mp3 van krijg? Of heeft iemand anders dat?
Ik ken het liedje nog gedeeltelijk van toen ik nog heel klein was, m’n vader had hem als 78 toerenplaat. Ik herken nog een paar regels, maar wist niet hoe de plaat heette en wie de zangeressen waren.
Dus u begrijpt dat ik er erg blij mee zou zijn.
Bvd
Groetjes
Wilhelmientje liet haar hoofdje
alle dagen treurig hangen
en de mooie rode kleurtjes
waren wedra van haar wangen
`savonds zei zij tot haar moeder
kus m voor de laatste keer,
kom een uurtje bij me zitten
morgen ben ik er niet meer.
Geef de pop maar aan mijn zusje
en de duifjes aan mijn koos.
Toen het meisje dit gezegd had
sloot ze de oogjes voor altoos.
Och wat schreide die arme moeder
Och wat scheide die arme vrouw
Dat ze nu haar liefste kindje
nooit meer aanschouwen zou.
Beste Jeanne,
Bedankt voor deze reactie. Het is echter niet het lied wat ik bedoel.
Dat is al veel ouder. Mijn oma zong het voor mij in de jaren vijftig.
Klein Greetje kwam dikwijls bij grootmoe
Wel zes, zeven keer op een dag
Ze vindt ’t bij grootmoe zo heerlijk
Omdat ze daar alles van mag
Ze rommelt in kasten en laden
Dat vindt ze zo heerlijk en fijn
Dan ziet ze een pracht van een parelsnoer
“Ach, grootmoeder, geef dat aan mij”
refr.:
Grootmoeder ziet haar aan, met tranen in haar oog:
“Greetje, m’n kind, kom even bij me staan
Jij vraagt aan mij, waarvan ik niet kan scheiden
Maar later, als je groter bent, krijg jij dat parelsnoer”
Klein Greetje liet ’t hoofdje toen hangen
En keek naar de grond, vol verdriet:
“Ach grootmoeder, waarom krijg ik nou toch
Dat prachtige parelsnoer niet
U bent nu al reeds in de zeventig
Misschien gaat u spoedig wel dood
Dan kan u het mij niet meer geven
Ach grootmoe, ik ben toch al groot”
refr.:
Er werd een klein grafje gedolven
De schooljeugd, die stond er omheen
Daarbij stond een huilende grootmoe
Die keek naar ’t kistje benee’
Daarnaast stond een droevige vader
Die alles verloor wat hij had
Eerst had hij z’n vrouw moeten missen
En nu nog z’n enigste schat
Grootmoeder ziet ’t kistje naar beneden gaan
“Greetje, m’n kind, wie had dat ooit gedacht
Dat jij van mij zo jong zou moeten scheiden
Dat parelsnoer, dat is er nog, maar jij bent er niet meer”…
Is het misschien De Zangeres Zonder Naam met ” Het parelsnoer”?
Zie bijlage.
Groetjes Betsy
Gerelateerd:
Carolientje Carolientje was een maagdekijn van amper 18 jaar Die oh zo graag…
Koningin Willemientje Koningin Willemientje is terug met een zak met gouden tientjes op de…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Wat een leuke reacties allemaal. Mijn moeder van 93 kent de melodie wel en kan het zo zingen.
Er zijn diverse variaties, merk ik. Het blijft in alle versies een zielig verhaal.
Wat leuk dat ik dit tegen kom! Ben al jaren op zoek geweest maar heb altijd op de verkeerde naam gezocht. Mijn moeder had het over kleine Mientje ipv Willemientje. En inderdaad; huilen als ze dit voor me zong! En nu nog de muziek: eens diep graven in mijn herinneringen.
Zoals ik het me herinner…
in een klein klein stil vertrekje
waar de wind naar binnen sloeg
lag daar op een veren bedje
een meisje van een jaar of 10
lieve moeder sprak het meisje
mijne oogjes doen zo zeer
kom toch even bij me zitten
morgen leef ik vast niet meer
geef de pop maar aan mijn zusje
en de duifjes maar aan Koos
toen het meisje dat gezegd had
sloot ze d’oogjes voor altoos
’s morgens kwamen zwart dragers
en die namen het kistje mee
en die gingen haar begraven
op het kerkhof bij de zee
Reactie op Jeann Albers: Voor mij is het heel lang geleden en ik weet maar een paar zinsnedes.
In een heel armoedig huisje…
Moeder kom eens bij me zitten want mijn hoofdje doet zo zeer 2x
Geef de popjes maar aan …
en de duifjes maar aan Joost 2x
’s Avonds kwamen de zwarte mensen en die namen onze Liesje mee 2x
Op haar graf daar stond geschreven, Liesje rust in vrede amen(?) 2x
ik kan het ook nog wel zingen als het nodig is 🙂
Zo zong mijn oma het (geboren 1898):
Willemientje liet haar hoofdje
al gedurig lager hangen
en de heldere frisse kleurtjes
kreeg zij niet meer op haar wangen
en toen zei zij tot haar moeder:
kus mij voor de laatste keer,
kom een uurtje bij me zitten
morgen ben ik er niet meer.
Geef de poppen maar aan zusje
en de duifjes maar aan Koos.
Toen het meisje dit gezegd had
sloot ze haar oogjes voor altoos.
Och wat schreide die arme moeder
Och wat schreide die arme vrouw
Toen ze nu haar Willemientje
nooit meer aanschouwen zou.
Wat een toeval, ik probeer al heel lang dit liedje in mijn geheugen te krijgen maar kwam niet verder dan de eerste 2 regels.
Mijn vader geboren in 1898 zong dit liedje heel vaak voor mij als ik op zijn schoot zat.
Mijn moeder zij dan altijd hé Henk hou nou eens op met dat treurige liedje te zingen, zing wat vrolijker maar ik vond het prachtig, ging dan altijd huilen.
Tot slot zoals mijn vader het zong heeft van al dit bovenstaande iets.
Ben hier heel erg blij mee.
Wat leuk! Mijn oma zong dat vroeger voor me. Maar dacht det er nog iets voor kwam. Dat t meisje overreden was door paard en wagen. Of haal ik nu 2 liedjes door elkaar?
Ik begin nu toch wel te twijfelen of mijn vader deze plaat had, ik denk eerder dat het nooit op de plaat is gezet. Mijn vader zong het vroeger vaak toen ik nog klein was en hij kende het weer doordat zijn moeder het vaak zong.Alleen een paar regels waren iets anders:
Geef de pop maar aan m’n zusje
en de duifjes maar aan Koos.
Toen haar liev’ling dit gezegd had
Sloot ze haar oogjes voor altoos.
Beste mensen,
Wat leuk dat er zoveel verschillende versies zijn van hetzelfde liedje! Ik begrijp uit de laatste reactie dat de oorspronkelijke vraag weer vragen oproept. Daarom laat ik de oproep nog maar staan, hoewel ik wat betreft mijn vraag nu wel aan mijn trekken ben gekomen.
Allemaal hartelijk bedankt!
De eerste regel klopt met wat mijn oudste zuster nog wist, de volgende 7 komen mij ongeveer bekend voor. De volgende 8 ken ik totaal niet. En daarna ken ik: “en toen kwamen de zwarte mannen en die namen het meisje mee. Zij begroeven haar in de duinen, in de duinen bij de zee. Zij begroeven haar in de duinen, in de duinen bij de zee.”
Mijn grootmoeder geboren in 1868 zong misschien deze meest eenvoudige en daardoor meest dramatische versie van dit lied, dat ik, geboren in 1942, van mijn oudste zuster heb geleerd.
De reden van de eenvoud van deze versie is misschien gelegen in:
Mijn grootmoeder is vanaf haar tiende opgegroeid in een weeshuis in Enkhuizen. Omdat haar moeder met 44 jaar (niet in het kraambed, men zegt TBC) stierf, nadat 4 van haar 6 kinderen slechts 7 dagen tot 3 jaar geworden waren.
Misschien zijn er mensen die ook deze simpele versie kennen.
Groet
Wilma hierbij nog een andere variatie:
In een klein armoedig huisje
Waar de zon naar binnen schijnt.
Daar ligt op een veren bedje
Een meisje van een jaar of vijf
Moeder, roept het kleine meisje
Moeder, kom eens even hier
‘K wil je even wat vertellen
Morgen ben ik hier niet meer
Geef mijn pop maar aan Marietje
En de duifjes maar aan Koos
Toen haar lieveling dat gezegd had
Sloot ze haar oogjes voor altoos
Oh wat schrijt nu die arme moeder
Oh wat schrijt die arme vrouw
Dat ze haar lieveling nooit meer zien zou
Dat ze haar lieveling nooit meer kussen zou
‘S Avonds kwamen de zwarte mannen
En die namen het kistje mee
Naar het kerkhof
Naar het kerkhof
Naar het kerkhof heel alleen
Op het kerkhof stond geschreven
Op een mooie witte steen
Hier ligt onze Wilhelmientje
Wilhelmientje van van Veen.
Ik heb het nog verder geleerd en op sommige regels een variant:
Geef de pop maar aan mijn zusje en de duifjes maar aan Koot
Toen het meisje dat gezegd had sloot ze haar oogjes en was dood.
Och wat schreide die arme moeder, och wat schreide die arme vrouw
Dat ze nu haar Wilhelmientje nooit meer bij haar hebben zou.
Vader zei toen tegen moeder dat ze in de Hemel was
Dat ze daar gelukkiger leefde dan ze hier op aarde was
Ik ken het liedje net iets anders, maar waarschijnlijk is het in elk gezin door de jaren heen toch net iets veranderd.
Bij ons is het als volgt:
Willemijntje liet haar hoofdje alle dagen treurig hangen,
en haar mooie rode kleurtje kwam niet eens meer op ’t gelaat.
Op een dag zei ze tegen haar moeder kus me voor de laatste keer.
Geef de pop maar aan mijn zusje, morgen ben ik er misschien niet meer.
Geef de pop maar aan mijn zusje, en de duifjes maar aan Koos.
Toen Willemijntje dag gezegd had, sloot ze haar oogjes voor altoos.
Och wat schreide die arme moeder,
Och was schreide die arme vrouw.
Dat ze haar enige liefste dochtertje nu voor altijd missen zou.
Fijn dat dit de goede tekst was.
Ik heb er geen mp3 van.
Ik heb deze tekst van mijn oma geleerd.
Hallo hr. Hoogsteder,
Is het mogelijk dat ik hier ook een mp3 van krijg? Of heeft iemand anders dat?
Ik ken het liedje nog gedeeltelijk van toen ik nog heel klein was, m’n vader had hem als 78 toerenplaat. Ik herken nog een paar regels, maar wist niet hoe de plaat heette en wie de zangeressen waren.
Dus u begrijpt dat ik er erg blij mee zou zijn.
Bvd
Groetjes
Beste mevrouw of meneer Hoogsteder,
Ja, dit is het liedje wat ik bedoelde! Geweldig bedankt!
Wilhelmientje liet haar hoofdje
alle dagen treurig hangen
en de mooie rode kleurtjes
waren wedra van haar wangen
`savonds zei zij tot haar moeder
kus m voor de laatste keer,
kom een uurtje bij me zitten
morgen ben ik er niet meer.
Geef de pop maar aan mijn zusje
en de duifjes aan mijn koos.
Toen het meisje dit gezegd had
sloot ze de oogjes voor altoos.
Och wat schreide die arme moeder
Och wat scheide die arme vrouw
Dat ze nu haar liefste kindje
nooit meer aanschouwen zou.
Beste Betsy,
Helaas is dit niet het goede liedje, al is het net zo zielig. In ieder geval bedankt voor de reactie.
Beste Jeanne,
Bedankt voor deze reactie. Het is echter niet het lied wat ik bedoel.
Dat is al veel ouder. Mijn oma zong het voor mij in de jaren vijftig.
Het parelsnoer
Klein Greetje kwam dikwijls bij grootmoe
Wel zes, zeven keer op een dag
Ze vindt ’t bij grootmoe zo heerlijk
Omdat ze daar alles van mag
Ze rommelt in kasten en laden
Dat vindt ze zo heerlijk en fijn
Dan ziet ze een pracht van een parelsnoer
“Ach, grootmoeder, geef dat aan mij”
refr.:
Grootmoeder ziet haar aan, met tranen in haar oog:
“Greetje, m’n kind, kom even bij me staan
Jij vraagt aan mij, waarvan ik niet kan scheiden
Maar later, als je groter bent, krijg jij dat parelsnoer”
Klein Greetje liet ’t hoofdje toen hangen
En keek naar de grond, vol verdriet:
“Ach grootmoeder, waarom krijg ik nou toch
Dat prachtige parelsnoer niet
U bent nu al reeds in de zeventig
Misschien gaat u spoedig wel dood
Dan kan u het mij niet meer geven
Ach grootmoe, ik ben toch al groot”
refr.:
Er werd een klein grafje gedolven
De schooljeugd, die stond er omheen
Daarbij stond een huilende grootmoe
Die keek naar ’t kistje benee’
Daarnaast stond een droevige vader
Die alles verloor wat hij had
Eerst had hij z’n vrouw moeten missen
En nu nog z’n enigste schat
Grootmoeder ziet ’t kistje naar beneden gaan
“Greetje, m’n kind, wie had dat ooit gedacht
Dat jij van mij zo jong zou moeten scheiden
Dat parelsnoer, dat is er nog, maar jij bent er niet meer”…
Is het misschien De Zangeres Zonder Naam met ” Het parelsnoer”?
Zie bijlage.
Groetjes Betsy