Brazilië

Ik had besloten om met Monique een week of zes, wellicht twee maanden mee naar Brazilië te gaan. Zij had daar nog een zusje en een oudere broer wonen. Zij wilde hen graag aan mij voorstellen. En daar het mij wel een leuk idee leek stemde ik toe. Joop vond het echter allemaal maar niks. Brazilië, pleuris eind weg, en wat moet je daar nu doen? En gaat dan voor een dag of tien was zijn betoog. Waarom nou zo lang? Jij hebt altijd iets achterlijks! Hoe lang ken je Monique nou helemaal? Weet goed waar je aan begint. Het is daar bloedheet hoor. En kijk je uit voor dat voodoo gedoe. Je legt het loodje voor je het weet. Het kon niet op bij hem. ‘Ach, het is zo weer voorbij voor je het weet ben ik weer terug’, zei ik hem.
Nel was hem krachtdadig bijgevallen ze zei, ‘nou voor mij is het niks hoor, dat vliegen en die hitte. Nee, laat mij maar lekker hier blijven bij mijn Jopie, hé schat.’ Ze waren nog steeds hevig verliefd en ik was benieuwd of dat bij mijn terugkomst nog zo zou zijn. We zaten nog wat te discuteren over vakanties en vliegreizen toen Monique binnenstapte. ‘Hallo lieverds’, zei zei, en ze gaf mij een kus. ‘Jullie hebben het vast over onze plannen om naar Brazilië te gaan. Ik verlang zo naar mijn zusje, dat is zo’n lieverd. Iedere avond belt zij mij op en vraagt, wanneer kom je nu en hoe is hij, is hij lief en knap, schrijft hij nog steeds?’ Joop gromde ‘laat dat knappe er maar van af, geef dat kind nou geen verkeerde illusie. Het wordt al schrikken genoeg voor haar.’
‘Ja’, lachte Monique (wat ik niet begreep) ‘het wordt schrikken voor haar. Maar lief is hij Joop dat kun je niet ontkennen.’ ‘Ik heb nog nooit met Ivan geslapen, dus dat kan jij alleen weten, of doen jullie daar niet aan?’ viste hij. ‘Wij doen overal aan hé schat’, zei Monique als reactie. ‘Een beetje voodoo poeder en gaan met die banaan’ lachte zij.
Monique had er duidelijk plezier in Joop op stang te jagen. Nel vroeg onmiddellijk, ‘Echt Monique, kan je ons ook een beetje ‘Voodoo poeder’ toesturen. Monique?’ ‘Nou nee toe sturen kan niet, dat mag niet hé’, zei Monique heel serieus. ‘Maar ik heb nog wel wat hoor voor je, maar niet bij me.’ Joop werd wat rozig, ‘dat hebben wij niet nodig Nel.’ ‘Nou Joop dat is geen Viagra of zo hoor. Dat is een belevenis als je dat inneemt.’
Nel was helemaal om, het was opeens een heerlijk land dat Brazilië, ‘wij gaan ook eens hé Joop.’ Die gromde en gooide inmiddels zijn derde borrel achterover. Dan vol vuur en hevig geïnteresseerd vroeg Nel aan mij, ‘heb jij het ook geprobeerd Ivan?’ ‘Uh, ja waanzinnig spul, moeten jullie echt eens proberen’, zei ik maar. En vervolgde, ‘alleen een beetje lastig die spreuken, maar die kan Monique wel opschrijven voor jullie.’
Ik ging ik helemaal mee in het spelletje van Monique. ‘Ja, geen probleem’, antwoordde deze, ‘heb je een pen en papier?’ Nel gaf haar het gevraagde. En Monique begon te schrijven. “SLOPHYMOIJOPHYHARDYFINGYLIKLY”. Zij gaf de spreuk aan Nel en zei,’herhaal dit gedurende tien minuten. Hierna neem je de poeder in. Niet te veel want het is sterk. En in een vloeitje. En ja belangrijk is Nel, je moet wel wat extra erotisch aantrekken en hoge hakken.’ ‘Ja’, zei Nel ‘dat heb ik wel’ en ze gaf Joop een knipoogje doelend op het tijgerpakje. Tegen Joop zei Monique,’en jij Joop geen onderbroek met laag kruis of zo hé, maar een beetje spannende waar alles goed in uit komt.’ Joop knorde als een varken, ‘dan moet je wel wat hebben.’ Monique pakte haar autosleutels uit haar tas en zei, ‘Ik ga het even halen, ben zo terug. Niet te veel drinken lieverd’, zei zij tegen mij. Dan kunnen wij vanavond het er ook weer eens op wagen.’ En weg was zij.
Een twintig minuten later was zij al weer terug en gaf een plastik zakje met een weinig wit poeder er in aan Nel die het bedekt aanpakte. ‘Niet te veel hé Nel, een mespuntje is zat, en in een vloeitje hé.’ ‘Ja, nee ja meid, wees maar niet ongerust we zijn voorzichtig’, zei de op klappen staande Nel.
Ik vond het welletjes geweest en zei, ‘kom lieverd we gaan op huis aan.’ Onderweg vroeg ik aan Monique, ‘wat was dat voor poeder toch niks geks hé?’ ‘Ik weet het niet; rijstmeel met een beetje witte peper is dat gek?’ vroeg zij ondeugend. ‘Morgen gaan we voor het resultaat’ lachte ik, ‘ik ben benieuwd.’
De volgende ochtend kiende ik het zo uit dat Nel er ook al zou zijn alvorens ik naar het cafeetje ging. Monique moest naar het reisbureau dus kon niet mee. Ik moest het haar later maar vertellen. Toen ik binnenkwam stonden zij beiden achter de bar en begonnen te grinniken. Zij wachtten tot ik op de kruk zat om dan in koor te zeggen: ‘Slopie mij Jopie harde finger likkie.’ ‘Die spreuk’ gilde zij uit, ‘die spreuk, wij konden niet meer toen we het door hadden. We lagen in een deuk. Voodoo a la Brasilia.’
‘Maar… de poeder was grandioos Ivan, als jullie nog wat over hebben voor je vertrekt?’