Broederschap

Ik had voorheen een heel geschikte, vriendelijke maat
Voor het gemak noem ik hem nu toch maar even Jaap
Niet lui wat driftig maar zeker ook weer niet al te vlot
Zo’n domme goedzak meer een echte lompe sterke knaap

Jaap is natuurlijk maar verzonnen en dus niet zijn ware naam
Om herkenning te voorkomen kan ik hem dat echt niet aan doen
Ik liet hem maar begaan en kon dus wel aardig met hem overweg
Dus mijn oude maat heet verders Jaap voor mijn en zijn fatsoen

Hij had als hobby zeevissen en was heel erg fanatiek daar in
En ik was net zo fanatiek maar hield meer van de heide en het bos
Hij droomde zo sterk dat je het haast kon zien zijn grote vangst
En ik droomde gewoon het mijne en fantaseerde er gewoon op los

Geen enkele boom of struik was dan ook gelijk voor mij
Ik zag in ieder begroeid stuk natuur wel een leuk verhaal
Waarop dan mijn vriend Jaap minachtend en wat smalend zei
Allemaal onzin, flauwe kul, zij zijn toch eender allemaal

Nee, neem dan een keer de zee met al zijn wilde woeste golven
Zo hoog, zo laag, zo kronkelend en schuimend geen een gelijk
Het dansen, bruisen, zingen en elkaar constant bespringen
Om daarna gewoon te verpletteren op de helling van de dijk

Al kiftend en zwaar discuterend waren wij soms zo wel uren bezig
Wat afgelegen omzoomt met struikgewas net buiten de bebouwde wijk
Vlak bij het vennetje buiten het bos aan het einde van het schelppad
Stond daar in al zijn stoerheid en zijn glorie die enorme eeuwen oude eik

Veel vooral de wat oudere mensen wisten het wel wis en zeker
Hij staat hier al een eeuwigheid is al meer dan vier honderd jaar nu oud
Het was dan ook wel een imposante hele dikke grote knoeperd
Maar vier eeuwen is heel lang en leek mij wel al te boud

Hij was gehavend, flink beschadigd had geleefd dus ook zijn wonden
De bliksem had aan hem een makkie en hem dus ook flink geraakt
Was wat vermolmd ook hier en daar, had zo zijn knoesten en zijn gaten
En verder hadden weer en wind ook menig tak gewoon gekraakt

En in de kruin en in die gaten en die holen waren de vele nesten
Van vele vogels in hun mooie kleuren ook zoogdieren klein en groot
Onder de wortels waren kloven en ook door anderen gegraven holen
Zodat hij zeker aan zo’n menig dier behuizing en bescherming bood

Wie weet hoeveel nageslacht van het jankend, piepend, fluitend spul
Had deze oude reus al in al die lange, bange jaren voortgebracht
Zich dikwijls moeilijk, moedig, strijdend zwaar en fel verzettend
Tegen regen storm en ijzel, hagel, sneeuw en bliksem in de nacht

Het liep zo tegen kerstmis, het was koud en mooi het had gesneeuwd
Ik wilde Jaap nu wel eens overtuigen van de grootsheid van mijn boom
Als jij dat zo graag wilt wil ik gerust wel een keertje met je meegaan
Dat was zijn weinig enthousiaste antwoordt hij was gewoon zo sloom

Zo liepen wij daar ik sprak en uitte duidelijk mijn bewondering
Ja joh, als nu die oude reus wat zei en ons eens iets vertellen kon
Zo rustig pratend tegen dovemans oren kwamen wij bij de grote eik
Gingen zitten op het bankje in de luwte half in de schaduw half in de zon

Toen begon hij weer met zijn golven en zijn vissen en het schuimen
Ook vissen maken soms wel nesten en vinden in de zee een plek voor broed
Of je zoiets ook met de dingen en het goede van mijn eik kon vergelijken
Maar toen, was het de geest? Ik denk gewoon dat het zo wezen moest

Het leek nu net of ik mijn eik opeens zwaar hoorde zuchten
Een krakend, reutelend geluid als schraapte hij zijn keel
Even nog zoiets van een knerpt of knars en iets van broemm
En van het verdere wat nog rest weet ik ook niet meer zo veel

Een hele dikke bil, zeker een na wee of zoiets van het onweer
Was rechtstreeks boven op mijn vriend Jaap geklapt
Zijn hoofd was toch wel heel erg zwaar beschadigd
Ondanks de vele operaties is hij nooit geheel meer opgeknapt

Ons samenwerken dat zou ook wel zeker nooit meer kunnen
Maar toch zocht ik hem zo af en toe nog wel eens even op
Hij bleef wat vreemd en ook niet meer zo heel erg bij de wekker
Hij schudde dan maar zo wat met zijn grote domme kop

Och Piet, jij ook altijd met die dooie, stomme bomen
Ik wilde dat ik toen maar nooit met jou was mee gegaan
Geef mij de zee maar met van die eerlijke en trouwe vissen
Dan was het nu met mij ook niet zo helemaal gedaan

Die grote zee die kun je zeker ook heel goed vertrouwen
Maar die gemene bomen hebben altijd al zoiets apart
Zij praten niet zo jij zegt, zij slaan je immers zomaar
Een boom is heel gemeen die heeft gewoon geen hart

Ik ga en wil met hem dan ook beslist niet meer discuteren
Ik kan wel zeggen dat de zee ook vele levens genomen heeft
Ik gun hem wel zijn zee zijn rust gewoon wel lekker alles
Ik blijf wel rustig zwijgen heel nederig en netjes en beleefd

En ieder jaar met kerstmis ga ik trouw weer naar die eik toe
Ik praat met hem dan heel erg rustig en soms ook vele uren lang
Ik doe voorzichtig heel erg lief zal hem beslist niet tergen
Ja eerlijk gezegd ben ik eigenlijk ook wel een beetje bang

Zo ook de afgelopen kerst wij hadden een goed kontact en praatte wat
Hij vertelde mij van alles en liet mij zien wat er ook zoal in hem leeft
En opeens begon hij zomaar wat te bibberen, te rillen en te beven
Ik dacht het lijkt nu toch eigenlijk net of hij mij nog iets te zeggen heeft

Ik denk nu zeker dat hij wil dat ik een keer aan Jaap zal zeggen
Zoiets als een excuus, zeg maar sorry joh, ik heb het echt niet zo bedoeld
Hij maakte mij wat in de war en daardoor werd ik kwaad een beetje
Maar met mijn drift is het nu over ik ben geheel en al bekoeld

Wat moet ik nu verder zeg maar met de kerst aan Jaap gaan zeggen?
Hij is nu rustig wind zich niet meer op, geloofd het eigenlijk wel wat
Ik denk dat ik zelfs de groetjes van de boom niet meer zal overbrengen
Ik weet het ga praten over de zee want al het andere heeft hij nu gehad