Met dank aan Cor Cornelissen voor het insturen van de tekst
Wij trainden in de boksschool van Ome Dick Groothuis in de Warmoesstraat; Gerrit, Markus en ik. Op een dag kwam er ook een klein dik jochie trainen. Zijn naam was Nico Bodemeijer. Nico zijn ouders hadden een café-koffiehuis op het toenmalige Waterlooplein. ‘Mijn ouders hebben jullie uitgenodigd voor een drankje’ zei Nico. En Gerrit en ik gingen na het trainen met Nico naar de kroeg van Nico z’n ouders. Helaas, wisten de beste mensen niets van een uitnodiging af. Zodat wij onze consumpties maar zelf betaalden. Ik had de indruk dat Nico verwend was en dat hij door ons uit te nodigen, hij indruk op zijn ouders wilde maken. Jaren later las ik de berichtgeving over de moord op Kerwin Duinmeier. Nico behoorde nu tot een groep Skinheads. De fatale ontmoeting voor de Antiliaanse jongen, bracht een storm van berichtgeving te weeg. Later toen ik bij Herman Schregardus trainde in ‘De Pijp’ zag ik hem weer, Nico Bodemeijer. Ik herkende hem niet meer. Hoe gaat het Corro? Ken je mij niet meer? Nico was nu een magere, getatoeëerde jongen met een kameraad die ook oogde als iemand die net uit de gevangenis kwam. Sparren heb ik Nico nooit zien doen, waarschijnlijk was hij toch niet zo flink. Ik denk wel eens als zijn ouders meer aandacht en tijd aan hem hadden besteed, hij anders geleefd had op deze wereld. Nico overleed onlangs op vierenveertig jarige leeftijd.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
