De hond of de kat!

Ik loop gewoon over van bewondering voor de wetenschap.
De geleerden zijn nu toch werkelijk tot van alles echt in staat.
En voor de problemen die zij vandaag nog zijn tegengekomen.
Hebben zij nog deze maand het antwoordt bijna al paraat.

De maan, en inmiddels ook wat andere planeten.
Worden vandaag de dag te pas en onpas reeds bezocht.
En de lieden die toch op geld niet hoeven te kijken.
Hebben al lang en breed een planetaire reis gekocht.

Een stapje verder gaat het met de apparatuur en de medicijnen.
De regie daarvan is in de handen van uitgekiende specialisten.
Het is zo ongeveer een strijd als oorlog op leven en op dood.
En ieder dacht oprecht voor zich, dat zij het echt wel wisten.

Want vele lange jaren wist iedereen wat echt wel goed was voor de mens.
Een hele grote zweert bij hoog en laag; dat dit zo vreselijk ongezond is.
Maar morgen beweert een andere grootheid weer het tegendeel.
Weet ik het beter als de geleerden? Dan hebben zij het beide mis!

Ik weet het al, al heb ik toch wel even verder moeten denken.
Een gewone jongen doet niet zo moeikijk, die denkt meer algemeen.
En die geleerden zijn maar op een klein onderdeel gefocust.
En als iemand in hun straatje komt, klagen zij steen en been.

Onderling is het dan ook beter weten en gedurig klammen.
Bij ieder stapje verder, nemen zij hun standpunten terug.
Ik heb met hen wat medelijden, het is ook moeilijk bij te houden.
Want oh die verrekte wetenschap gaat toch zo vliegensvlug.

Ook ik heb nu zo ongeveer een gedegen standpunt ingenomen.
Het medicijn, en wat nog goed is om te eten, de nood is groot.
Ik ben nu overtuigd, het is allemaal als een dodelijk vergift.
Of je nu wel gaat eten of je doet het niet, je gaat van beide dood!