De verjaardag van Joop

Ik zat met Joop aan de kop van de bar een glaasje te drinken. Het was rustig en bovendien kon ieder moment Nel de buffetjuf binnenstappen. Joop was een ietwat humeurig. De reden hiervoor; ‘hij was Jarig’ hij was vijftig geworden vandaag. En verjaardagen waren maar niks. Al dat gedoe en je bent dan ook nog eens een keer een jaar ouder. Moet men daar dan blij mee zijn en het vieren? Een achterlijk gedoe volgens Joop. Tevens was het ook zo, hij had geen familie, ja een oude vader ergens in een verzorgingsflat. En een zus, Toos, in Australië. Dus weinig te vieren toch? Maar Joop had in deze niet gerekend op het improvisatietalent van zijn buffetjuffrouw. En deze misrekening zou hem opbreken deze dag.
‘Goedemorgen allemaal’, het was Nel die met een groot boeket bloemen binnenstapte. Zij stevende recht op Joop af en overhandigde hem het boeket, gaf hem twee dikke smakkers op zijn wangen zodat daar twee mooie rode afdrukken achterbleven, en zei zo hard dat een iedereen het wel moest horen: ‘Van harte gefeliciteerd Joop en nog heel veel jaren.’ Joop wist niet goed hoe te reageren en stamelde, ‘ja, dank je lieverd.’
Alsof het was afgesproken, en bloc stonden ze op en allen schudden zijn hand met een, ‘van harte Joop.’ Ik zag dat Joop rood aangelopen was en enigszins ontroerd. Dit had hij niet verwacht, al die voorgaande jaren waren allen geruisloos verlopen.
Nel straalde en begon spontaan te zingen, ‘er is er een jarig hoera hoera.’ Gevolgd door, ‘daar moet op gedronken worden.’ De hele kroeg zong luidkeels mee. Waar ze vandaan kwamen was mij een raadsel, maar ineens had een iedereen een feestmutsje op. Nel gooide een paar gekleurde slingers over het buffet, het was in ene feest. Joop ging lachend achter de tap staan en begon te schenken. Onder het motto, ‘feest! dan zuipen ook.’ En hij liet er opvolgen, ‘de eerste twee zijn van mij.’ Het werd een gezellige boel, maar het zou nog gezelliger worden.
Er werden nog een paar bloemstukjes van klanten bezorgt en dat fleurde het geheel vrolijk op. Plots zag ik Joop zijn mond openklappen alsof hij een geestverschijning zag. In de deuropening stond een oude man steunend op zijn wandelstok. Met overduidelijk, de gelaatstrekken van Joop, ‘zijn vader’. ‘Krijg nou de pl….’ zei Joop, ‘die ouwe.’ Hij keek direct naar Nel, daar weet jij meer van juffie. Dan ging hij naar de oudeheer en na hem stevig omarmd te hebben, gingen zij beiden even aan een tafeltje zitten om wat bij te kletsen. Om de oude niet alleen te laten zitten besloot ik bij hen plaats te nemen, zodat Joop mij dankbaar toe knikte en weer plaats kon nemen achter de bar.
De oude man keek herhaaldelijk op zijn vesthorloge, en ik hoorde hem mompelen, ‘ze is laat.’ Ik vroeg hem, ‘laat hoezo verwacht u iemand?’ ‘Ja, maar ze komt wel hoor’ zei hij. Nog maar nauwelijks had hij het horloge wat aan een ketting hing weer weggestopt. Maar dan was zij toch daar. Joop reageerde niet. Hij herkende haar niet of het drong niet tot hem door, maar daar stond zijn zus uit Australië, Toos. De tap bleef open en het bier gutste over de bar. Als verstijfd stond Joop naar zijn zus te staren. ‘Hallo Broertje’, riep deze, ‘ken je me nog?’ Er werd gezoend en geknuffeld alsof ze elkaar nooit meer los wilden laten.
De zus kwam, nadat zij eveneens de oude man gekust en geknuffeld had, bij ons aan tafel zitten. Zij vertelde dat ze hen beiden in geen twintig jaar meer gezien had. Wel af en toe eens bellen met pa, maar met Joop hoegenaamd geen contact meer had gehad. Werk, geld, en de kosten van de reis waren hierin de grootste problemen.
De grootste verassing moest echter nog komen voor Joop. Iets waar niemand maar dan ook niemand iets van kon weten. Het was erg gezellig, er werd gelachen gezongen, en vooral gedronken en Joop gaf menig pilsje weg. Hij pendelde zo’n beetje heen en weer tussen de klanten en het tafeltje met daaraan zij familie. Hij had het enorm naar zijn zin.
Het zal ongeveer rond twee uur geweest zijn toen er een vrouw binnenstapte, met een leuke jonge meid van een jaar of zestien, kennelijk haar dochter. Niemand merkte haar eigenlijk op, totdat Nel de buffetjuffrouw naar haar toe ging, en haar hartelijk begroette. ‘Hé, Joop kan je haar nog?’ vroeg zij Joop bij zijn schouders omdraaiend. Joop herkende zijn ex, slikte, werd rood, slikte weer en vroeg: ‘Annie ben jij dat?’ ‘Ja, dat ben ik’, aldus Annie en vervolgens ‘dat had jij niet verwacht hé?Maar ik dacht vijftig jaar, hij zal wel een stuk rustiger zijn, laat ik maar proberen. Niet in de laatste plaats door Nel, die een oude schoolvriendin van mij is.’
Joop reageerde nogmaals met een ‘koelere, je ziet er goed uit An.’ Om daarna te vragen, ‘en wie is dat dan wel?’, wijzend naar de jongedame. ‘Ja, wie zou dat nu kunnen zijn Joop, kijk eens goed zie je niets aan haar, kijk eens naar die ogen, op wie lijkt ze nou?’
Ik zag tranen opwellen in Joop zijn ogen. Het kon niet op, Joop had familie, en wat voor een.