In een sombere wereld, Van steen en beton. Ontluisterende takken. En een schralige zon. Door de tegenstelling voelbaar. Van al wat net is geweest. Je voelt je wat treurig. Zo mineur van geest! Maar soms word je eens wakker. Je weet dan gewoon niet wat je ziet. Dat is subliem, net een sprookje. Je gelooft het haast niet. Weg is opeens al dat asfalt. Al dat grauwe van voorheen. Netjes, bedekt door een deken. Waar ’t zonnetje op scheen. En dan, al die bomen. Van het hele grote tot heel klein. Ragfijne glinsterende kristallen. Een weefwerk, zo nietig, zo fijn. Dat zo vredige witte. Dat zo heldere licht. Die wervelende glinstering. Een betoverend gezicht. En weg is dan het treuren. Om wat was toch voorbij. Dit kun je echt onthouden. In een nacht weer blij. Hoe is het toch mogelijk. Zo fijn, zulk een pracht. Niets vergeten of overgeslagen. Dat al in maar een nacht! Die glitters en dat geknerpt. Zo bedekt en smorend geluid. Veel te mooi om te blijven ook. Jammer, het sprookje raakt uit. Straks gaat het weer dooien. Dan is het allemaal voorbij. Maar ik heb wel genoten. Was toch even weer blij.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
