Met dank aan Petrus N.L. Broekhof voor het insturen van de tekst
Het was een mooie dag in mei. De schoolbel luidde, een teken dat de school uit was en de scholieren huiswaarts liepen. Twee vriendinnen Linda en Ninja liepen over het bospad naar huis. Zij spraken over wat er tijdens de lessen besproken was, toen zij een zacht gehuil hoorde, verschrikt bleven zij staan, keken elkaar aan maar wisten niet wat te doen.
Laten we het vader vertellen zij Ninja, nee zei Linda we kijken zelf. Elkaars handen vasthoudend liepen ze voorzichtig naar de plaats, waar het gehuil vandaan kwam, daar zagen zij een vogel met een gebroken vleugel. De vogel keek de vriendinnen aan of hij zeggen wilde “neem mij mee ik heb pijn”. Linda pakte de vogel en nam hem mee naar huis waar Linda’s vader zich om de vogel ontfermde en de vleugel spalkte. Na een aantal weken was de vogel genezen en weer kon genieten van de vrijheid, hij vloog nog een ronde om het huis en verdween in de verte. Linda en Ninja waren trots. Zij waren echte dierenvrienden.
Het gebroken glas Eene vertelling Cornelis had een glas gebroken voor aan de straat; Schoon…
De gebroken schaats "Heeft er iemand ook een touwtje?'t IJzer is mij losgegaan!' Smeekte een…
Gebroken harten We hebben onze liefde besproken, Nu heb je m'n hartje gebroken. Ik…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
