Gladjanus

Juist toen ik het cafeetje binnenstapte nam er een man plaats aan wat ik noemde ‘mijn tafeltje’. Het was al weer enige tijd geleden dat Joop zijn verjaardag (ondanks alles) toch gevierd had. Hij stond het ochtendblad te lezen aan de bar. Ik bestelde een kop koffie bij hem. ‘Nel er nog niet?’ vroeg ik hem. ‘Nee, die kan elk moment binnenstappen’ antwoordde Joop. Met mijn koffie in mijn hand ging ik naar mijn tafeltje en vroeg aan de gast die er zat, ‘is het goed dat ik bij u komt zitten?’ De man glimlachte en zei uiterst vriendelijk,’maar natuurlijk, ga gerust uw gang. Ik heb niet meer dan één stoel nodig’, liet hij er gevat op volgen.
Ik schatte hem in de leeftijd van even in de vijftig. Ik zag aan zijn handen, deze man heeft nog nooit zwaar werk verricht. Hij vroeg mij vriendelijk, ‘gepensioneerd zeker?’ wat ik hem kon beamen. Daar ik geen zin had om met de eerste de beste mijn privé te bespreken en dus nam ik het roer over. ‘En u, nog volop deelnemend aan het arbeidsproces?’ vroeg ik luchtig. ‘Ja, dat kunt u wel stellen’ was het antwoord. Hij glimlachte mij wederom toe. En iets (wat wist ik toen nog niet) beviel mij in het geheel niet aan deze kerel. Ik zou: ‘Ivan Grud’ niet zijn als ik nu niet verder ging. ‘En, als ik vragen mag wat doet u zoal voor werkzaamheden?’ vroeg ik hem gluiperig. Waarop hij antwoordde: ‘Ik ben Financierondernemer, dat doe ik al meer dan twintig jaar. Het bevalt mij best en ik ben er dan ook aardig succesvol in. Soms zijn er wat probleempjes, maar dan verleg ik mijn werkgebied en interesse naar elders en begin gewoon weer opnieuw.’
De deur ging open en de frisse verschijning van Nel de buffetjuffrouw kwam binnen. ‘Allemaal een goedemorgen ‘ riep ze. Ze keek naar mij en de man met wie ik in gesprek was en zei, ‘goedemorgen Ivan.’ Een extra die zij normaal niet deed. Hierna ging zij naar Joop en zei met een ondeugende lach op haar snoet, ‘zal ik het maar overnemen pappa Joop. Dan ophaar horloge kijkend ‘Oh, het is nog te vroeg zie ik.’ Dan fluisterde zij Joop iets in zijn oor, die strak in de krant bleef kijken.
Zij pakte een flesje sap uit de koelcel, liep naar mij toe en zei, ‘hé, hé, ik kom er even bij zitten Ivan. We werken allemaal voor het geld hé mijnheer, en ik ben een kwartiertje te vroeg.’ De ondernemer kwam onmiddellijk in actie. ‘Daar hebt u helemaal gelijk in mevrouwtje, of is het juffrouw?’ ‘Juffrouw’, zei Nel uiterst lief glimlachend, ‘en u ook nog zoekende?’ ‘Ja, en nee’ zei hij met een kleffe glimlach.
Ik wist het niet, maar een enorme wrevel rees op in mij. Ik keek naar Joop maar die stond te bellen dus ik kon hem niet inseinen. Engerd ging verder met zijn gefleem, ‘misschien kan er nog iets moois opbloeien aan dit tafeltje, waarom niet? Mijn ervaring in het ondernemerschap reikt ver. Wellicht kan ik u, of mag jou zeggen, van dienst zijn’ glimlachte hij op nieuw. Misschien een belegging of wat leuke aandeeltjes. De centjes op bank leveren tegenwoordig niets meer op, en als je pech hebt ben je nog alles kwijt ook.’
‘Ja, dat is waar’ aldus Nel, volkomen meegaand met hem. ‘Niet dat ik zo veel heb, maar toch wel een aardig centje gespaard en dan wil je toch een beetje rente trekken, niet dan Ivan?’ Ik knikte haar toe. ‘Nu dan moeten we maar eens bij elkaar komen. Ik heb op het ogenblik wel wat interessante dingetjes op kantoor’ zei Gladjanus. Hij overhandigde Nel en mij een kaartje met daarop zijn naam en kantoor adres. ‘Maar dat is in Arnhem, nu daar heb ik geen tijd voor hoor’ zei Nel. ‘Maar dat geeft helemaal niks meisje’, flirtte hij verder, ‘ik ben drie keer per week in Rotterdam. We kunnen altijd een afspraak maken. Misschien is er voor u ook iets interessants bij mijnheer?’ vroeg hij mij.
‘Ja, maar ik denk er nog even over na’ zei Nel, ‘weet u wat het is mijnheer; je moet zo uitkijken vandaag de dag, toch? Kijk eens waar ze je al niet voor waarschuwen op de tv.’ ‘Mejuffrouwtje, inderdaad u kunt niet voorzichtig genoeg zijn, daarom nooit met een niet gevestigd financieel adviesbureau in zee gaan.’ Alsof je het ruikt hier klopt iets niet dacht ik. Lang behoefde ik daaraan niet te twijfelen.
Plots stonden zij daar in de deuropening. Men herkent ze direct. Schoenen met rubberen zolen, corduroy broek en een donker gekleurd ruim zittend jack. Twee rechercheurs. Daar echter de trukendoos met zijn rug naar de deur zat had hij ze niet gezien. Nel stond op, boog zich voorover naar de gladjanus en zei bijna schreeuwend in zijn gezicht: ‘wel eens van het tv programma ‘opgelicht’ gehoord eikel?’
Dan wees zij rechtopstaande met een vinger naar zijn kruin, ‘hier zit hij mannen. Ik herkende zijn porum direct toen ik binnenkwam.’ De rechercheurs pakten de man bij zijn arm vragende: ‘bent u mijnheer A van het Gladjes?’ Toen deze dat bevestigde verzochten zij hem rustig mee te gaan. ‘Wat een samenwerking hé Ivan? Joop aan de telefoon en ik hield hem aan de praat, goed hé?’
Ja, met Nel kon je maar beter een borreltje drinken.