Home / Verhalen / Het Amsterdamse Bos

Het Amsterdamse Bos

Met dank aan Cor Cornelissen voor het insturen van de tekst

Toen ik laatst mijn dochter Daisy via Skype op mijn laptop zag verschijnen, kwam het gesprek op hardlopen. Zij is sinds kort onder begeleiding aan het lopen bij de Bosbaan in het Amsterdamse Bos. Zij vertelde mij dat zij een oud-bokser ontmoette, hij vroeg haar valt niet mee, als je een dagje ouder wordt. Of hij met een dagje ouder worden Daisy of zichzelf bedoelde, was niet gedeeltelijk duidelijk. Je kent hem wel pap, je hebt wel eens met hem gebokst. Hij is lang en blond. Dat zal Pedro van Raamsdonk wel zijn geweest, zei ik. Ik heb inderdaad weleens met hem gespard, toen hij een avondje bij Herman Schregardus kwam mee trainen.
Ik moest weer even terug gaan in de tijd, ik liep veel rond de Bosbaan of wij liepen de route van de trimbaan. Het recreatiegebied in mijn woonplaats Halfweg was nog in aanleg. Er liggen ook daar vele zweetdruppels van mij en sportmakkers.
Ik kreeg laatst ook nog een berichtje van een oude boksvriend, Gerrit Markus. Hij reageerde op een verhaaltje van mij over de boksschool van Ome Dick Groothuis. Gerrit was naar de Sail geweest. Had daarna even voor de deur gestaan van de oude club. waar wij o.a. les kregen van Herman Schregardus, Bennie Linneman en Evert Hofstede. Ja, daar liggen ook vele zweetdruppels van ons. Maar, wat hebben wij een fijne tijd gehad, zei Gerrit. Wanneer gaan wij weer eens boksen Gerrit? Dan kan ik jou eindelijk weer eens voor dat grote hoofd van je rossen.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten