Jammer!

Het is eigenlijk goed beschouwd toch best wel aardig voorjaarsweer.
Maar wel jammer van die harde wind, die windzak raakt nooit leeg.
Ik zou wel willen dat hij of zij die hier zijn voordeel mee kon doen.
De rest van heel het verdere jaar, ons portie er ook even bij kreeg.

Wie wil dat nu hebben hoor ik dan iemand zeggen.
Wel, onze voorvaderen van een paar eeuwen geleden.
Die met hun windjammers of welk ander varend tuig.
Zij leefden veel meer van en met de wind als in het heden.

Met de windjammer van en naar echt hele lange reizen.
Was er geen wind, dan schoot het immers ook niet op.
Bedierf het water in de vaten en kropen de maden uit je eten.
En scheurbuik was ook doodnormaal en kostte je ook je kop.

Dagelijks ging er dan wel een overboord, een zeemansgraf.
Verzuipen kon je ook, aan boord of op zee want je moest hozen.
Velen op de windjammers baden dagelijks om een beetje wind.
Het was de tijd van ga naar zee of bij het leger der werkelozen.

En kwam er eindelijk wind, hoera, was het wel gelijk een storm.
Dan sloegen mast en zeilen en eigenlijk haast alles overboord.
En menig jongeling vond een vroege dood in woeste golven.
Een uitzichtloos, keihard bestaan geloof mij op mijn woord.

Zij kozen ook niet altijd voor dit harde droevige bestaan.
Werden vaak geronseld, dronken gevoerd in de kroeg.
Deed je dan je werk niet goed dan kreeg je een pak ransel.
Aan de grote mast gebonden, met de zweep meer dan genoeg.

Had je het nog steeds niet geleerd en wilde je nog steeds niet luisteren.
Dan werd je even kiel gehaald, en dan maar hopen dat je niet bleef steken.
Want was de onderzijde van het schip toch blijkbaar wel eens al te ruw.
Dan kon je het beslist wel schudden en was het verders ook voor jou bekeken.

Denk nu maar niet dat ik het allemaal maar overdrijf.
Want al jaren duiken heel ervaren duikers zo de historie in.
Brengen het leven van toen volledig en overduidelijk in beeld.
Alleen zijn hun motieven niet de slachtoffers, maar veel meer het gewin!