Als je nog jong en jolig bent kijk je nooit zo ver vooruit. Wil je het einde nog niet zien je moet immers nog een tijdje mee. Je ogen zijn nog wel in prima staat maar kijken toch heel anders. Zien heel veel golven, ongeteld, maar niet het einde van de zee. Als je nu de nodige jaren op de levenszee gevaren hebt. En zonder tellen de meeste golven wel hebt overwonnen. Begin je zo langzaamaan de overkant ook duidelijker te zien. Je ziet wat er zoal is geweest en waar je allemaal aan bent begonnen. En daarmee krijgt ook ieder hoofdstuk zo zijn eigen waarde. Die waarde wordt voornamelijk bepaald door hoe je hebt geleefd. Ik bedoel niet goed of slecht of wat je allemaal is overkomen. Maar hoe je alle golven hebt bedwongen die zo’n zee nu eenmaal heeft. Je ogen worden slechter, je vergeet en ziet niet meer zo goed. Zo ook de golven zijn nu anders en vaak zo heftig, zo onverwachts. Het is dat je geleerd hebt dat het normaal is en er nu eenmaal bij hoort. Toch is het schrikken en slecht te aanvaarden en vaak gebeurd het ’s nachts. Toch maar gelukkig dat de jeugd niet goed kan kijken. Want je zou al oud zijn voor je aan het leven begonnen was. Maar toch, die drank, die drugs en zo enorm veel geweld. Zo zinloos, ongezien je jeugd verziekt geeft eigenlijk geen pas. Dus toch maar blij dat ik ondanks alles wel heb leren kijken. De meeste golven heb overleefd en de meeste kusten heb bekeken. Ach, eigenlijk een boek van leven lief en leed het lezen zeker waard. Wij blijven lachen want wij zijn er nog en zijn nog niet bezweken.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
