Home / Verhalen / Mees-muilen

Mees-muilen



Wie kent ze niet die lieve, dartele kleine vogeltjes.
De Mees, heel variabel en enig ieder in zijn soort.
De staart, de baard, de pimpel en de koolmees.
Maar ze koppelen aan muilen dat vind ik ongehoord!
Bij muilen denk ik altijd direct aan vuurspuwende draken.
Aan schone maagden die ten offer vallen aan dat serpent.
Ook leeuwen, tijgers, wolven en wat dies meer zij hebben muilen.
Maar dat lieve kleine mezenbekje muil gaan noemen, ongekend!
Die draken, wolven en dat andere verscheurend volk hebben klauwen.
Als ik dat ga vergelijken met die mezenpootjes is het verschil wel groot.
Die kleine klauwtjes kunnen nog geen mug verscheuren zou ik denken.
En wees nu eerlijk als je van klauwen spreekt dan denk je aan een POOT!
En die potige verscheurders kunnen zo stilletjes hun prooi besluipen.
Dus met muilen aan, wie weet? Al zie ik een draak op muilen, nee!
Om op muilen voor de warme poten te gaan lopen dat is ook niet nodig.
Dus een mees op muilen of met een hele grote muil ja, dat is twee.
Schoenmaker blijf bij je leest en laat Jan Salie op zijn muilen lopen.
De draken schone maagden vreten of wat ze er ook mee mogen doen.
De leeuw op muilen of pantoffels lopen en de wolven in de bossen huilen.
Maar smeer een mees geen muilen aan dat gaat echt niet met goed fatsoen.
Voordat nu de hele groep van vogelkenners mij gaan belagen.
Ik gun de mezen gerust een paar warme muilen of een hele grote bek.
Maar ja dat zit dan zo ongelukkig op een tak en is zo lastig in het nest.
Ik zie ze zitten met die sloffen op een tak te brullen nee hoor, echt te gek.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten