Mijn schild ende…

Bepaalde, algemeen geachte personen in ons landje staan bekend als zeer onbetrouwbaar.
Dat zijn de lieden die ons land besturen, en de geleerden die voorspellen ons het weer.
Soms gaat het ook heel kort wel eens leuk, maar meestal word je echt belazerd.
Zeker niet zo af en toe een keertje, maar ze flikken het je telkens echter keer op keer.

De vraag is nu: Is dit wel boze opzet, is hier kwaadwilligheid in het spel?
Of zijn het allen zomaar elementen die er echt de ballen niet van snappen.
Zij hebben lang genoeg met hun studie beurs van de gemeenschap mogen leren.
Of hoort het gewoon bij het vak van hem of haar, wat koop ik voor die grappen?

Er is echter wel een klein verschil tussen weerlieden en die uit de politiek.
Weerlieden, ze doen maar wat, lachen zich rot, worden gewoonlijk aangesteld.
Maar kamerlieden en ministers worden door ons allemaal gewoon gekozen.
Dit geeft de indruk zo van iets als; jullie willen dat, en zeker niet van geweld.

De ene groep is nog veel beter als de ander, het is het listig leuren om een stem.
Beloven welvaart, recht, bescherming en zo meer om toch maar te worden gekozen.
Maar nog nauwelijks zittende in het zachte pluche zijn schone beloften snel vergeten.
En ongeacht de kleur der kiezers, wil ook haast iedereen ze wel gelijk weer lozen.

Bedenk nu eens een systeem waarbij men hen aan hun woord zou kunnen houden.
Een soort van dwang, no cure no pay om het beloofde nu ook eens te gaan doen.
Ik zou zeker kiezen voor zo een die zich vast laat pinnen op zijn of haar beloften.
Betrouwbaarheid, normen en waarden zijn losse slogans geef mij maar echt fatsoen.

En dan die lieden van het weer, met een vermogen kostend instrumentarium.
Een leuke, interessante studie zodat je haast alles wel kunt verklaren.
Maar de eerste de beste boer, molenaar of visserman verbetert het hun al snel.
Die letten niet zo op zonexplosies, maar leven op geheugen en gevoel, al jaren!

Als naast die geniale professoren in het onderwijs een paar eenvoudige boeren zouden zijn.
Eenvoudige zaken worden overheen gekeken, enorme breinen zien zo groot, missen het klein.
Of willen zij eenvoudige lieden echt bedotten, je zwamt maar wat, laat ze hun keuze maken.
Als je zit dan ook geen voornamen meer, bemoei je met je eigen zaken ik zit hier immers fijn!