Home / Verhalen / Scheren

Scheren

Met dank aan Cor Cornelissen voor het insturen van de tekst

In 1966 werkte ik bij mijn vader in de bouwsector. Ik was in die zomer uitgeleend aan het bedrijf van mijn neef Jan de Jong, die een metselbedrijf had. Hij was aan het werk aan de silo’s aan de overkant van het IJ. Op een ochtend dat ik naar het werk zou gaan, kreeg ik een acute blindedarmaanval. Met gevolg dat ik die zelfde dag of de volgende ochtend, geopereerd zou worden. Ik kwam in het oude Elisabeth ziekenhuis te Haarlem, aan de Oude Gedempte Gracht te liggen. Ik had veel pijn, kreeg wel pijnstillers, maar veel hielp het niet. Ik lag op de zaal met veel oude mannetjes. Ook niet om vrolijk van te worden.
Tot op het moment dat een zuster een oude man aan de overkant van de zaal aansprak. ‘Zo, meneer, wij gaan u even scheren.’ De brave man zette zijn bril af, dacht dat zijn gezicht geschoren zou worden. ‘Nee, meneer’, zei de zuster, ‘u wordt van onder geschoren.’ Ik kreeg nog veel meer pijn van het lachen. Zulke dingen vergeet je niet meer, leek wel een mop, uit het toenmalige moppenboekje van Max Tailleur. Een zeer populaire Joodse moppentapper. Toen ik weer uit het ziekenhuis kwam, scharrelde ik met een meisje uit Zwanenburg, haar naam ben ik vergeten. Door wat al te spontane bewegingen tijdens een uitje met haar, is de wond waarschijnlijk opengegaan of in ieder geval gaan ontsteken. Met het gevolg dat ik wondkoorts kreeg. Ach, het is allemaal weer goed gekomen.