Home / Verhalen / Sjoelen

Sjoelen

Met dank aan Lucy Arends voor het insturen van de tekst

‘Ein kleines Kompliment hort jeder Frau so gern’. Als die Schlager uit de radio schalde kon je er donder op zeggen dat ie ook bij ons thuis harder ging. Want ook mijn moeder was geen uitzondering. Maar m’n vader die na jaren tussen een vrouw en twee opgroeiende dochters, geen reden kon bedenken waarom je ze ook nog zou complimenteren, mompelde: ‘Hij heb makkelijk lulle,’ en zette de radio uit.
M’n moeders leven begon weer een beetje dragelijk te worden met de komst van Rocco, de verloofde van m’n zus. Hij was het twintigjarige product van een huwelijk tussen een weelderige Italiaanse schone en een Katwijkse visser. Met z’n donkerbruine krullen, fluweelbruine ogen en snaakse lach was ie de lievelingsbambino van la Mama. Hij leek in niets op z’n stugge, kaalhoofdige vader.
Rocco zat vol grappen en grollen. Regelmatig kwam ie op z’n handen de twee trappen van ons bovenhuis opgelopen. Op een keer dook ie, tijdens een dagje uit, z’n slangenlijf gehuld in een spierwit Italiaans kostuum, zomaar de Vliet in, omdat ie meende m’n zus aan de overkant van ’t water met een ander te ontwaren. Hij was wat je noemde een echte waaghals. Er was slechts een ding dat ‘m angst aanjoeg; op een dag te ontwaken met de coupe ouwe monnik van z’n vader. Want juist die glanzende krullen in combinatie met dat onstuimige karakter maakte ‘m erg geliefd bij de vrouwen. Ook m’n moeder was erg van ‘m gecharmeerd.
Maar goed ook want ze brachten, noodgedwongen, nogal wat tijd met elkaar door. Dat kwam omdat m’n zus ergens op een feestje waar veel alcohol geschonken werd, had horen fluisteren dat ze die avond precies op Liz Taylor leek. Gevleid vond ze dat ze de rol van dubbelgangster tot in de lengte van dagen vol moest houden. Alleen had Liz van nature dik, weelderig haar. M’n zus moest dagelijks haar dunne haardos met dozen krulspelden, flessen verstevigers en haarlak zien op te pompen tot ’t enorme bouwwerk van Liz. En dat nam veel tijd in beslag. Zoveel, dat de wanhopig wachtende Rocco, ’t grootste deel van de avond met z’n schoonmoeder doorbracht.
M’n moeder, die voor het eerst in jaren weer aandacht kreeg, liet zich van haar vlotste kant zien en haalde op een avond de stoffige sjoelbak te voorschijn. Het Gezegde: ‘Sport verbroedert’, ging gelijk op. Broederlijk besloten ze om geld te gaan spelen. Vlogen in ’t begin de sjoelstenen nog wel eens slordig door de kamer, naarmate de inzet hoger was, werd ook ’t spel professioneler. Teder werd de bruine houten bak door het grinnikende tweetal met zachte, warme doeken opgewreven zodat de stenen nu met lieflijke tikjes in de daarvoor bestemde vakjes gleden. Om de sfeer te verhogen zette Rocco het geld uit m’n moeders huishoudknip, onmiddellijk om in flesjes bier, die ie tot laat in de avond haalde bij een hel verlichte snackbar.
Het getik van de sjoelstenen werd nu ook afgewisseld door ’t geplop van bierdoppen. M’n zus die, met een lok van het bouwwerk artistiek voor haar ogen, nog steeds voor de spiegel zat, vond ’t allemaal wel best. En als m’n vader sneerde: ‘Hoehoe Eifeltoren, wiens verloofde is het eigenlijk,’ haalde ze onverschillig haar schouders op.
Op een avond kwam de toekomst van de twee top sjoelers op losse schroeven te staan. ‘Ik maak ’t uit’, zei m’n zus tot verbijstering van m’n moeder. En ze besloot samen met vriendin Willie naar de kermis op het Malieveld te gaan.
Rocco, die de boodschap al vaker gehoord had, ging zich onmiddellijk weer als een Siciliaan gedragen. Dramatisch hief ie z’n handen ten hemel en riep: ‘Maak het uit en ik spring,’ en hij wees op het donkere venster van ’t zolderkamertje waar we met z’n vieren zaten. Maar m’n zus liet zich niet vermurwen en liep met de tevreden lachende Willie de trap af. ‘Arivederci,’ snikte Rocco tegen mij, en nam een aanloop. Dodelijk geschrokken vloog ik de trap af en schreeuwde ze achterna: ‘Hij heeft het echt gedaan’. ‘Moet hij weten,’ riep m’n zus en gierend van de lach verdween het tweetal de hoek om.
Op het donkere balkon lag niemand. In de huiskamer, waar ik om hulp riep voor de verdwenen Rocco, sprong m’n vader als een aardvlo omhoog uit z’n stoel en tierde: ‘Godsklere, één vrouw is duizend mannen te erg maar jullie.’
Maar hij ging toch kijken. Met een sereen gezicht lag Rocco ruggelings op het zink van het balkon. M’n vader schreeuwde naar m’n moeder om de verbanddoos, maar die gilde weer hysterisch dat z’n familie nu vast de Vendetta over ons uit zou spreken. Als gekken begonnen ze aan de slappe Rocco te sjorren om ‘m zo op het ouderlijk bed te deponeren.
Verbaasd vroeg ik me af hoe ie daar nu wel kon liggen. Ik besloot tot een test. Met m’n hand greep ik in de donkere krullen en fluisterde vol afschuw: ‘Kijk eens wat een bos haar ie met dat springen verloren is.’ In z’n bruine glazen knikkers stond pure paniek te lezen toen ie in één sprong voor de spiegel van m’n moeders toilettafel stond.
M’n achteruitdeinzende vader keek ons gedrieën beurtelings aan alsof ie eindelijk degene zag die z’n leven zo vergalde en pakte met een zwaai z’n hoedje van de kapstok. Halverwege de trap draaide ie zich nog even om en riep vol minachting naar boven: ‘Stelletje getroebleerde.’
Toen ik ‘m nakeek zag ik ‘m in de richting van de kroeg verdwijnen. ’s Nachts, toen ie zich aan de leuning van de trap omhoog hees, kwam het tikken en ploppen ‘m vanuit de huiskamer alweer tegemoet.
In haar kamertje legde ie teder z’n hoedje op het bouwwerk van de slapende Liz en vroeg met milde stem: ‘Waar was je vrijer nou’? ‘In de regenpijp,” mompelde ze slaperig. ‘Zo’n jongen toch,’ giechelde ‘ie.
De drank had z’n ontspannende werk gedaan want voor even leek m’n vader weer op de man die ie eigenlijk was, toen ie vanuit de deuropening met z’n armen wijd uitgespreid, de verbaasd kijkende sjoelers genereus toezong: “And everybody’s beautiful, in his own way”.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten