Surrogaat Jenever

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was er verzet, iets wat algemeen bekend is. Minder bekend is waarschijnlijk dat mensen die actief waren in het verzet, zelden of nooit er zelf over hebben gepraat of er nog steeds over zwijgen.
Deze avond waren ze van plan in te breken in het voedseldepot aan het Dokter Baumannplein te Halfweg. In het depot lagen voedselvoorraden van de Duitse bezetters. Mijn grootvader van moeder’s zijde. Wim Grauwelman, bijgenaamd Pip en zijn schoonzoon Jan Cornelissen, bekend als ‘Boeren Jantje’. Alvorens het depot binnen te gaan, dronken zij zich moed in. Dit geschiedde door middel van eigengemaakte jenever, veelal gemaakt van suikerbieten.
Het depot werd bewaakt door Duitse soldaten, die wanneer zij iemand aantroffen, zeker gericht zouden schieten. Toch hebben zij de inbraak gepleegd, mijn vader en grootvader. Gelukkig zijn zij ook niet betrapt, want dan had ik niet op deze aardkloot rond gehuppeld. Zij hadden weer even wat voedsel bemachtigd tijdens deze hongerwinter.
Brengt mij op een andere gebeurtenis tijdens deze periode, mijn grootmoeder Cornelissen en mijn vader gingen op weg naar Nieuw-Vennep. Daar woonde een neef van mijn oma. Die neef had een boerderij, zijn schuren lagen vol met voedsel. Mijn oma en vader werden bij de deur weggestuurd. Een feit dat mijn vader nooit vergeten is en kon vergeten.
Jaren later na de oorlog kwamen die neef en familie altijd op verjaarsvisite. Alsof er nooit iets was gebeurd. Mijn vader wilde de goede vrede bewaren, iets wat hij deed voor mijn oma. Maar, hij begon altijd tegen mijn oma, als de visite weg was, over het voorval in Nieuw-Vennep.
Naastenliefde werd en wordt er gepreekt in de Christelijke kerk, deze neef zat altijd voorin in de kerk. Kennelijk had hij hij toch niet goed geluisterd naar de dominee.