Home / Verhalen / Visserman

Visserman




Zo was daar die vrolijke visserman, zo fors en zo fier.
Hij was lenig als een aap, had de kracht van een stier.
Hij leefde heel sober, was altijd alleen op zijn boot.
En als hij al eens thuis bleef dan verveelde hij zich dood.
Soms had hij wel een helper en ook soms een toerist.
Dat bracht geld in het laatje dat was ook nodig, beslist!
De meeste vissers hadden wel een helper of soms twee.
Maar hij met zijn brute kracht hij sukkelde daar niet mee.
Dus zonder hulp en helemaal vertrouwend op eigen kracht.
Was hij meestal aan het vissen soms tot wel in de nacht.
Nu had hij een hondje niet groot maar een heel levendig ding.
Die altijd met hem op sjouw was waarheen hij ook ging.
Hij verdiende wel goed en leefde vrij sober nam het niet zo nauw.
Sprak veel met zijn hond kookte zijn potje kon best zonder vrouw.
Was een van hen ziek of zeer dan wist hij altijd wel raad.
Helemaal een natuurmens met het woord en de daad.
Hoe het is gekomen daarvan heeft men nog steeds weinig weet.
Maar hier op de dijk is er vast niemand die het nooit vergeet.
Want zomaar opeens was het weer finaal van de kook.
Het hoosde van de regen, het donderde en bliksemde ook!
Hij kwam nog maar net op tijd thuis en gelijk voor de wal.
Met het op de kant zetten van de vis kwam hij toen lelijk ten val.
Dat was nu niet het ergste maar de boot lag nog steeds los.
De hond nog aan boord en de boot snel op drift ja dan ben je de klos.
Hij wankelde even, wreef zijn knie en stond snel op.
Gaf een akelige schreeuw en schudde zijn krullige kop.
Een reus van een kerel stond daar op de dijk.
In donder en bliksem, kaarsrecht als een eik.
En voor men het besefte dook hij al in de kolkende zee.
Ploegde zijn lijf door de golven, nee daar zat hij niet mee!
Soms zag je hem heel even bij een felle bliksemschicht.
Gerust heel erg boeiend maar wel een akelig gezicht.
Hij verdween aan de horizon men dacht die komt nooit meer terug.
De zee is zo enorm groot de stroming en de golven zijn sterk en vlug.
Die avond, in de herberg werd vrijwel over niets anders gepraat.
Dat zo’n dappere kerel zo aan zijn einde komt je weet hoe dat gaat!
Maar de andere morgen wist men niet wat men zag.
Het schip lag voor de kant en het was nog maar net dag.
Hij smoorde zijn pijp en speelde wat met zijn hond.
Hij lachte tevreden en hield verder wijs zijn mond.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten