Zie daar dien bedelaar eens staan; Hij heeft een pikzwart rokje aan, En stapt, zoo lang de winter duurt, Langs alle huizen in de buurt, En roept: Kras! Kras! Ach, geef me een beentje, Ik ben tevreê, al is ’t maar ééntje. Maar komt de lieve lente in ’t land, Dan is hij blij, de slimme klant; Dan vliegt hij op een’ hoogen tak, En fladdert vrolijk op het dak. En roept: ‘ik dank u. lieve vrinden’, Nu kan ik zelf den kost weer vinden!
