(G.W. Lovendaal 1847-1939) Met dank aan Sietske Tempelman voor het insturen van de tekst
Een muisje zat
voor een muizengat.
En vlak bij het gaatje, daar zat de kat.
Het muizeke likte zijn baardje.
Het poesje kwik te zijn staartje.
Het poesje zei:
“Kom eens dichterbij!
Hoe zacht is dat pootje van mij! Als zij!
Zal ik jouw fluwelige buisje
eens aaien, mijn snoeperig muisje?’
Het muisje riep:
“Sliep uit, sliep sliep!
Dan was het gedaan met mijn piep- piep- piep!
Dag poeslief, je bent er niet achter,
mijn moederken aait me veel zachter!
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
