Home / Versjes / In onze buurt daar woont een vrouw

In onze buurt daar woont een vrouw

In onze buurt daar woont een vrouw,
Een oude vrouw met ere.
Ze hinkte zwaar ze deed soms raar
En droeg ook gekke kleren.

Maar goed dat was ze door en door,
Want al dat narren en plagen,
Dat ik haar deed
Was haar tot leed
En kon zij niet verdragen

Eens liep ons oudje langs de straat
En toen we haar nu zagen,
Begon alweer en telkens meer,
Het sarren ons schelden en plagen.

Ze stak haar vuist nu op en riep:
‘O, bengels wil je zwijgen!’
Maar elke guit riep lachend uit:
‘Je kunt ons toch niet krijgen!’

‘Zo is ’t’ sprak de diender nu,
Die ons was nagelopen.
‘Vrouw ga maar door.
Geen deugniet hoor
Zal mij niet meer ontlopen.’

We zetten ’t op een lopen, maar
Ik keek niet voor mij henen.
Ik liep maar door en kwam nu voor
Een hoopje klinkerstenen.

Plof, daar lag ik al kermend neer,
De diender kwam nu nader.
Hij greep mij aan, maar zonder slaan,
Bracht hij mij thuis bij vader.

Daar lig ik nu al weken ziek,
Geen mens komt mij bezoeken.
Alleen ’t vrouwtje van de hoek,
Komt steeds met lekkere koeken.