Met dank aan Tilly Kuijpers voor het insturen van de tekst
Kleine guit zag eens een vinkennest, Hij dacht dat moet ik hebben, Want klimmen kan ik best. Al ho-oger, al ho-oger, Klom toen die kleine guit Om ’t vinkennest te stelen, Maar ach dat kwam slecht uit.
Want kri-ik krak, want kri-ik krak, De tak waarop hij stond, Brak onder zijne voeten, En hij viel op de grond.
Daar lag hij daar lag hij Nu in het bos alleen, Met krabben op zijn gezichtje En een gebroken been.
