Met dank aan Opa Braam voor het insturen van de tekst
Op een heldere wintermorgen, Jaapje lag nog in zijn bed, Kwam broer Hans naar binnen stormen, Springend glunderend van pret. ‘Jaap zeg Jaapje kom toch buiten, Joh het sneeuwt nu toch zo fijn, Hoe kan jij zo’n luilak zijn!’ ‘Sneeuwt het roept Jaapje gapend, Maar dan is het buiten koud.’ Hans stuift weg en roept: ‘Die slaperd, Jongens Jaapje wordt al oud.’ ’t Is acht uur, Moe roept: ‘Ontbijten!’ Hans stuift binnen warm en blij, Jaap staat bibberend bij de kachel, Koukleum slap als rijstebrij.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
