Ik kreeg laatst toen ik jarig was, een vriend,
hij kwam mij goed van pas.
Ik keek hem dan ook dankbaar aan,
zou samen met hem verder gaan,
je weet wel hoe dat gaat.
De mensen hebben altijd wat,
dus durfde ik niet met hem op pad.
Het viel niet mee, die eerste keer,
maar later wende dat al weer.
De mensen keken ons wel aan,
als zij ons samen zagen gaan,
Mijn vriend was altijd aan mijn zij,
en waar ik was, daar was ook hij,
We liepen samen hand in hand,
zo wandelen wij door het land.
Hij vroeg nooit; “Waar gaan we naar toe?”,
ook word hij bij het wandelen niet moe.
Ik was heel blij met mijn bezit,
zijn komst hield mij vitaal en fit
Wij spraken nooit een enkel woord”
geen wanklank werd er ooit gehoord.
We leefden heel gerust en blij,
ik met mijn vriend en hij met mij,
En aan het einde van de dag,
als ik moe was en ’t soms niet meer zag,
als ik ging slapen heel de nacht,
dan hield hij bij mij de wacht.
En… beste mensen, wie graag weet
hoe of mijn beste vriend wel heet?
Een vriend zo zuiver als een klok
die beste vriend heet.,. “WANDELSTOK”.
Ter na gedachtenis aan Zuster Maggie van Duren (30 mei 1937 † 2 september 2013).
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.