,,Moeder,” riep Jantje, ,,o wee, ik ben ziek,
,, Mijn hoofd en mijn borst doen mij zeer;
,,Ik durf zo haast niet naar school toe te gaan,
,,O, Moeder! daar is het al weer.”
,,Nu, blijf dan maar thuis, mijn jongetje –lief!”
Sprak Moeder, en Jantje was blij;
Nu hoefde hij niet te leren op school
En was de gehele dag vrij.
Een half uurtje later en – weg was de pijn;
Ons ventje sprong vlug uit zijn bed,
Zocht knikkers en tol en, – was hij alleen
Hij had toch verbazend veel pret.
Doch daar kwam Vader en zei: ,,wel, mijn Jan!’
,,Wat zie je erg zieklijk en bleek;’
,, Toe, gauw weer in bed, niet eten vandaag,’
,,Want dan raak je heel’maal van streek.”
De and’re morgen stond Jantje vroeg op
En kleedde heel haastig zich aan;
,,’k Ben helemaal beter, Vadertje-lief!’
,,En kan nu naar school wel weer gaan.”
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.