Stuultjesklokke

Het hiemke (krekel) in de schorsteen
zingt doar zien hoogste lied
De katte op de vuurplaat
verget het spinnen niet
Bie ’t spinnewiel van grootje
snort het rad ok dapper rond
En het kindje zit te kreien
bie grootje op de grond
Inens bie ’t spinnewiel
springt grootje van de stoel
De ketel an de hoalhoak
verknooien weer de boel
Eerst zong ze een teuntje hoger
toen wier gans wild zien lied
Maar grootje in heur iever
ze heurden het roazen niet
Toen liep de ketel over
toen boezen het nat in ’t vuur
De poes weg noar de zolder
de hond weg noar de schuur
Het kindje in heur armoed
hangt grootje an de rok
Het hiemke is ok stille

Eén geet heur gang: de klok
die olde stuultjesklokke
hangt tegen ’t old beschot
Die arme zeemeerminne
die hef de start kapot
Ok hef een vinnig schilder
het model wel wat verknooid
De neuze is niet e schildert
Maar is ter neergegooid
Die olde stuultjesklokke
vuult jonk zich nog van hart
’t Is nog dat olde maaqksel
dat warkelijk eeuwen tart
Wel knaagt in rand en liest
de holwurm rustig deur
Soms klopt hee um zien wiefke
dat is zo’n naar geheur
Dat miek in vrogger dagen
de mensen wel eens bang
Men dacht de dood kump kloppen
het wachten duurt hem lang
Die stuultjesklokke spelde
met tikken en met sloan
Minuten, uren, dagen
Oe joaren bunt vergoan
Wat hef die stuultjesklokke
een geslachten hen zien goan
Al vechtend tegen ’t nieje
toch straks der an met edoan
Wat zag die stuultjesklokke
vanuut de olde tied
Een zorge en een vreugde
een vrede en een stried
Mar zag ze ok veul veranderen
al wier ok wit soms zwart
Geen niejs kan zee ontdekken
tn ’t olde mensenhart