Skiën / Skijten

Inleiding: Vroeger correspondeerde ik dikwijls met een Engels meisje dat in Zwitserland in een sanatorium lag. Zo ontving ik mijn eerste brief op 18 mei 1955. Omdat ik zelf geen Engels kende, liep ik er mee naar mijn vriend, die meende dat hij wel Engels kon. Zo vertaalde hij het werkwoord ‘to skate’ (schaatsen of skiën) in skijten.
Hier volgt dan het slot van de brief:
“Terwijl ik dag in dag uit in mijn bed moet blijven, zie ik vanuit de geopende ramen een berghelling waar massa’s mensen aan het skijten zijn; dames en heren, bejaarden en kinderen en ze houden er zelfs wedstrijden in het snelskijten. Ik vroeg aan de dokter of ik ook mocht gaan skijten, en op zekere dag zei hij: “Skijt jij vandaag maar eens.”
Zo ging het in het begin niet zo best, en moest ik door twee mannen worden vastgehouden. Maar sinds gisteren skijt ik op mijn eigen houtje. Van boven naar beneden gaat het vanzelf, maar van beneden naar boven is het nog een hele toer. Vooral bij een lange berghelling.
Weldra begon ik met snelskijten. Ik skijt links en rechts en in de rondte.
Nu breng ik het al zover dat ik mijn eigen naam voluit kan skijten. Ik skijt achten en andere figuren. De dokter die het zag knikte goedkeurend en zei dat ik weer helemaal gezond was.
Ik skijt al langer hoe harder, waarbij ongelukken niet uitblijven. Als ik te hard skijt, skijt ik mijn eigen voor mijn sokken. En toen ik van boven naar beneden skeet, skeet ik een heer overhoop. “Kan je niet uitkijken waar je skijt!” riep hij me nog woedend na. Ik maakte hem erop attent dat iemand die op volle toeren skijt moeilijk ineens op kan houden. Hij beweerde dat op een openbare weg voorzichtig skijten geboden was. Maar ik skeet door en riep over mijn schouder: “Ik skijt waar ik wil.”
Tamelijk vlug ben ik een artieste in het snelskijten geworden. En als ik een dag oversla voel ik me niet fit. De dokter zegt ga maar rustig door met skijten. Maar om flink te kunnen skijten moet je ook flink blijven eten.

Tot zover mijn skijtverhaal.

Je vriendin.