Vader in de Bijenkorf

Met een klein staaltje crêpe de Chine georgette van pauwblauw,
Werd Pa de Bijenkorf ingestuurd, natuurlijk door zijn vrouw
Hij klemde ’t staaltje in zijn hand en schreef op zijn manchet
(’t Is voor een man een moeilijk woord): blauw crêpe de Chine georgette

Hij stapte in het kooppaleis en vroeg beleefd: Juffrouw
Hebt U ook crêpe de Chine georgette, zoals dit staaltje blauw?
‘k Heb wél Odol en nagellak en tubes pate Hermine
En de parfums van Houbigan, ginds vindt U crêpe de Chine.

Juffrouw hebt U ook crêpe de Chine ? Meneer! Dit’s lingerie !
Toen stapte hij manmoedig naar verkoopster nummer drie.
Juffrouw, mijn vrouw, ik wou, hebt U……och ’t staat op mijn manchet:
O nee, : ’t is aan de linkerkant: blauw crêpe de Chine georgette

Precies diezelfde kleur meneer? Dat vindt U niet zo gauw,
Dat zal niet zo gemak’lijk gaan: ’t is eigenaardig blauw.
En crêpe de Chine héb ik hier niet, maar kunt U het hier mee doen?
Dit’s Voile Ninon en ’t is precies hetzelfde blauw, in ’t groen.

Toen kwam hij bij het aardewerk en brak een groenteschaal
Toen kwam hij tussen ’t speelgoed in, toen in de lunchroomzaal.
Toen kwam hij in een doolhof van tapijten en carpet
En vroeg in zijn vertwijfeling om Chêpe de Crine Corset.

Toen kwam hij bij het suikergoed en toen bij de muziek:
Een meisje speelde op ’t klavier voor ’t luisterend publiek.
Ze speelde Parlez-moi-d’amour, tóch ben ik dol op jou…..
Toen dacht hij dat zij naar hem keek, hij kleurde, ging maar gauw.

Zijn staaltje was hij allang kwijt, zijn kracht was op zijn end,
Een juffrouw bracht hem eind’lijk naar het goed departement.
De hoop kwam t’rug weer in zijn hart, hij dacht:: wie zoekt die vindt,
Hij voelde zich een hele Piet, ’t is waar, d’aanhouder wint.

Wat is er van Uw dienst Meneer? Toen keek hij op zijn mouw,
Maar ’t potloodschrift was uitgeveegd: hoe héét die rommel nou?
Hij keek bedeesd op zijn manchet: ik zoek, ik moet, ik wou…..
Dan moet U hier niet zijn Meneer, links achter in ’t gebouw