Gaan wandelen, dat staat ons aan, Gaan wandelen, gaan wandelen! Nog walmt de nachtmist op de baan, Wij wandelen, wij wandelen! De zonne lacht de wei vol goud, Elk halmpje blikkert nat en bedauwd! Komt wandelen, komt wandelen, komt wandelen, Komt wandelen, komt wandelen, komt wandelen!
Te wand’len leert ons al wat leeft, Te wandelen, te wandelen! Het vliegje, dat langs ’t water zweeft, Leert wandelen, leert wandelen. De zonne wandelt van Oost naar West, De wind doorwandelt gewest bij gewest. Zij wandelen, zij wandelen, zij wandelen, Zij wandelen, zij wandelen, zij wandelen!
En ’t beekje zie toch! baar bij baar, Aan ’t wandelen, aan ’t wandelen! Het water blinkt nog eens zo klaar, Bij ’t wandelen, bij ’t wandelen! Daar zwermt het dan van visjes in, Daar poost geen staart, daar rust geen vin! Zij wandelen, zij wandelen, zij wandelen, Zij wandelen, zij wandelen, zij wandelen!
Vooruit! ons lokt het lenteweer Tot wandelen, tot wandelen. De heuvels op, de helling neer, Steeds wandelen, steeds wandelen. Door weiden groen en geel van kleur, Door wouden vol van wierookgeur. Gaat wandelen, gaat wandelen, gaat wandelen, Gaat wandelen, gaat wandelen, gaat wandelen!
Nooit keren wij voor ’s avonds laat Van ’t wandelen, van ’t wandelen. Dan blijven wij van straat tot straat Nog wandelen, nog wandelen. Ons volgt van verre de schijf der maan, Aanminnig lachende sterren ons aan Na ’t wandelen, na ’t wandelen, na ’t wandelen, Na ’t wandelen, na ’t wandelen, na ’t wandelen!
