Met dank aan Yvonne Meisters-van den Heuvel voor het insturen van de tekst
Ik zie een lief kindje, een lach om haar mond
Een mooi roze lintje in haar krulletjes blond.
Ze is heel niet verbolgen, lacht vriendlijk mij toe.
En schijnt mij te volgen in al wat ik doe.
Hoe mag ze wel heten daar achter het glas.
‘k Zou graag willen weten, wie dat wezentje was.
Het maakt mij wat kriegel, is het een fee of een elf.
Ach, ik sta voor de spiegel, dus ben ik het zelf.
