Home / Gedichten / Een Perzisch edelman (of: De tuinman en de dood)

Een Perzisch edelman (of: De tuinman en de dood)

(P.N. van Eyck)
Met dank aan C.A. Krabbe voor het insturen van de tekst

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: ‘Heer, een ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard. en laat mij spoorslags gaan.
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!’

Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in ’t cederpark de Dood ontmoet.

‘Waarom,’ zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
‘Hebt gij vanmorgen vroeg mijn knecht bedreigd?’

Glimlachende antwoordt hij: ‘Geen dreiging was ’t
Waarvoor uw tuinmand vlood. Ik was verrast,

Toen ‘k ’s morgens hier nog stil aan ’t werk zag staan,
Die ‘k ’s avonds halen moest in Ispahaan.’