De begrafenis van tante Crissie

Goeie, beste, brave, lieve vrouw,
had onverwacht d’r portie van het leven,
Ze heeft, geholpen door een puntig beentje uit de snert,
dat in haar keelgat kwam, de geest te geven.
Vandaag was de begrafenis, maar of het spel zoo sprak.
Ik kwam op mijn gemak,
de handen in mijn zak,
Maar toen ik bij haar woning was, kwam al de eerste pech:
ik kwam te laat, de stoet is al een half uur onder weg!

[Refrein:]
Ik heb vandaag mijn tante Cris begraven
Ze heeft mij als bezeten laten draven!
“Hoera, hoera!” zingt de familie luid
“nou ligt ze in de kist en komt er nooit meer uit.”

Ik ben toen in mijn eentje de familie nagehold
En ‘k kreeg de statie spoedig in de gaten.
Van ‘t eerste rijtuig was een van de wielen afgerold.
De kraaien stonden met elkaar te praten!
Mijn oom riep uit het rijtuig met een glasruit in zijn test
”Nou zie je hoe zóp ‘t lest,
Je brave oom nog p…laagd!”
Uit ieder raampje stak een hoofd eb vloekte, “sapperju”
‘t Was een komieke scène uit een tweedehandsch revue

[Refrein]

Zoo kwamen we dan eind’lijk op het vredig plekje aan
met ‘t laatste zoodje van on tante Crissie.
We waren vrees’lijk droevig want och, dat behoort erbij
en wierpen kluitjes aarde op d’r kissie!
Mijn oom stond te scheppen als een volbloed sjouwerman
‘k Had meelij met de man,
hij transpireerd’ ervan!
En toen wij snikkend gingen riep ie oneerbiedig luid:
“Stop ‘r maar stevig onder, anders komt ze d’r weer uit!”

[Refrein]

En thuis gekomen sprak mijn oom, “nou jongens het is feest!
We zullen ‘t er vandaag eens fijn van nemen!
Ik ben nou 26 jaren de “schlemiel” geweest,
dus ‘k zal mijn vrijheid glorie’s hernemen!”
Zoo zijn de ooms en neven heerlijk aan de rol gegaan
en hebben heel spontaan
d’r droeve plicht gedaan!
Er is een prachtig slot aan ‘t eind van de begrafenisklucht,
ze zitten allemaal in de bak, alleen ik ben gevlucht!

[Refrein]