Niet een in ’t schatrijk Staveren, zo maat’loos rijk als zij
Haar schepen voeren elke zee,
En brachten van de verste ree,
De duurste schatten mee.
Nu breng, beval ze eens, grillig, trots
Nu breng, van het verste strand
Het schoonste dat uw oog aanschouwt
Ga! Dien mij met verstand!
Toen heeft de Scheepsvoogd lang gewikt
?
Maar ’t eind, wat zal er boven ’t graan
De Glorie van het Oosten gaan?
Hij gaat, hij keert, hij toont zijn schat
Die blijk geeft van zijn trouw.
Maar zij, z’ontkleurt, van woede en waan!
Welk scheepszij hebt ge ingelaân?
Aan bakboord, edele vrouw
Aan bakboord in, aan stuurboord uit,
Weg met dat kaf, in zee!
Is dat het deel mij toebedacht?
’t Is mij te veel!
Boet Vrouwe, boet! Boet af die schrikb’re schuld
Weet, dat de dag eens komen zal,
Waarop gij beed’len zult!
Ik bedelen? Priester! Als deez’ ring,
die aan mijn vinger blinkt,
weer uit de golven opgedoemd,
Uw leugentaal, mijn waarheid roemt! Niet eer!
’t Juweel verzinkt
Doch nauw verving een tweede maal,
de zon de duisternis
of men toonde haar ’t fonkelend kleinood,
Gevonden, in een vis.
Nu is in ’t schatrijk Staveren,
niet een zo arm als zij
en ?
…
Met deze reactie is een bijlage meegestuurd. SeniorPlaza stuurt deze per e-mail aan de betrokkenen: Koets-vrouwezand-stavoren-p1.jpg
In de bijlage stuur ik een scan mee.
Hier is een eerdere oproep: https://seniorplaza.nl/oproepen/vrouwtje-van-stavoren/.
Met deze reactie is een bijlage meegestuurd. SeniorPlaza stuurt deze per e-mail aan de betrokkenen: Koets-vrouwezand-stavoren-p2.jpg
En pagina 2