Met dank aan Roelof Cleine voor het insturen van de tekst
O, edele pot, onmisbaar stuk in ’t huisraad.
Ik weet wat er in jou omgaat.
Men lacht om jou en hecht aan jou geen waarde
en toch, je bent bekend over heel de aarde.
Je was ons voor in krijgskunst en in listen,
explosies heb je meegemaakt, voor wij van buskruit wisten.
het trommelvuur der mitrailleurs, heb jij reeds opgevangen,
toen wij nog pijl en boog aan ’t lichaam hadden hangen.
En toen wij de gifgassen hadden uitgevonden,
wist jij, mijn pot, dat ze reeds eeuwenlang bestonden.
en dan, mijn pot, wat bleef voor jouw verholen?
Van alles heb je meegemaakt, niets bleef voor jouw verscholen.
want armen en ook rijken, lieten jou hun achterdeel bekijken.
Je zag ze groot, je zag ze klein, van vorsten en vorstinnen,
je zag ze met een steenpuist, ja zelfs van negerinnen.
En al zag je zo’n ding geheel en al verschrompeld,
je bleef je zelf en werd nooit overrompeld.
Zelfs als een aardig vrouwtje op jou kwam nederdalen,
bleef jij je zelf, je zou geen grap uithalen.
Maar ach, helaas, van zwart en ook van blank,
krijg jij, mijn pot, slechts stank voor dank.
Maar toch, ga voort en draag gewillig steeds je lasten
doch val niet om, als we in het duister naar je tasten,
want dan beloven wij voortaan,
dat geen fooi ooit te lang in jou zal blijven staan.
Hierbij nog een voordracht uit vroegere tijden en wel over zo'n, toentertijd onmisbaar, stukje huisraad.
Maar met een beetje voorstellingsvermogen kun je je een aardig beeld vormen, over hoe dat toen ongeveer ging. Ik denk dat het van voor de tweede wereldoorlog is, het werd voorgedragen op bruiloften enzo.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
